In Amsterdam stikt het inmiddels van koffietentjes. In Het Parool vraagt UvA-hoogleraar stadssociologie Jan Rath zich dit weekend af of dat wel zo'n goede ontwikkeling is.
In de krant schrijft Rath hoe koffietentjes in zijn optiek 'één van de graadmeters van sociale veranderingen in een stad zijn'. Maar het is niet alleen een sympthoom, koffietentjes trekken ook bepaalde mensen aan. 'Jonge stellen oriënteren zich fietsend door de stad op een plek om zich te vestigen. Een cappuccinotent is dan een onmiskenbaar signaal van een veelbelovende buurt. Dat weten ze bij de stadsdeelraad ook, Zeeburg heeft de Coffee Company gesmeekt zich op het Javaplein te vestigen', stelt Rath.
Doorgaans wordt deze verandering met gejuich ontvangen. Maar een kritisch tegengeluid ontbreekt, aldus de socioloog. 'De vraag of deze verandering ook goed is voor Jan met de Pet en Ali met de Muts wordt te weinig gesteld op het stadhuis', meent Rath. 'De stad is van iedereen, hoogopgeleide tweeverdieners zijn niet de maat der dingen en feit is dat er met meer cappuccinotenten minder ruimte overblijft voor Turkse theehuizen of bruine cafés.'
Een antwoord op deze vraag heeft Rath ook niet, erkent hij. Maar hij benadrukt wel dat de verliezers van stedelijke ontwikkeling, de grote gezinnen die nu in bijvoorbeeld de Indische Buurt geen sociale huurwoning meer kunnen krijgen, uit beeld verdwijnen. 'Ik weet niet waar die gaan wonen. Diep in Nieuw-West of in Almere, vermoed ik.'