Juf Ciske Ligeon (64) is één brok ervaring. Ze staat al bijna haar hele carrière voor de klas. Nog een paar maanden en dan gaat ze met pensioen. Daar ziet ze stiekem wel naar uit. Want het onderwijs is leuk, maar vooral heel zwaar geworden.
Juf Ciske maakt lange dagen op basisschool Samenspel in Zuidoost. Ze is om zeven uur uur al present. 'Dan maak ik alles in orde en leg ik alles klaar. Want ik wil dat als de kinderen binnenkomen, ik rustig kan beginnen. Niet dat ik nog van alles moet opzoeken.'
Lees ook: Volgende week staken alle basisschooldocenten. Maar waarom?
Kinderen met gedragsproblemen
Aan het lesgeven heeft ze nu namelijk haar handen vol, vooral sinds de invoering van de Wet passend onderwijs. Die wet uit 2014 heeft ervoor gezorgd dat er nu ook kinderen in haar groep zes zitten die vroeger naar een speciale school zouden zijn gegaan. Kinderen met gedragsproblemen bijvoorbeeld.
Zij hebben veel aandacht nodig en kunnen zomaar uit de bocht vliegen. Ondertussen moet Ciske er ook voor zorgen dat de kinderen die juist extra uitdaging nodig hebben dat ook krijgen.
Lees en kijk verder onder video
Waarom al die administratie?
Tot twee uur geeft Ciske alles wat ze heeft en dan gaan haar leerlingen naar huis. 'Maar dan zijn wij leerkrachten nog niet klaar. Dan hebben we nog vergaderingen of administratie te doen.'
Vooral die administratie kost (te) veel tijd. Natuurlijk, een juf moet de cijfers van de leerlingen invoeren, maar Ciske vraagt zich soms af of er ooit wel iemand kijkt naar al die rapporten die ze ook moet schrijven.
Lees en kijk verder onder video
Lees ook: Directeur basisschool: 'Gelijke kansen voor kinderen? Goede mensen voor de groep'
Medelijden met jonge collega's
Soms loopt juf Ciske nog tot half zes nog rond op school. 'Daarna ben ik echt bekaf, doodmoe. Als ik thuiskom, kan ik echt niets meer doen. Helemaal niets. En dan heb ik nog geluk dat ik geen kleine kinderen thuis heb. Ik heb echt medelijden met mijn jongere collega's die dat wel hebben. Je hebt thuis ook nog een leven, maar daar kom je niet aan toe.'
Het werk is er namelijk alleen maar drukker op geworden. Vroeger had je soms nog extra hulp in de klas, herinnert Ciske zich, en waren er invalleerkrachten op wie je soms een beroep kon doen. Dat is verleden tijd.
Lees en kijk verder onder video
Niet op deze manier
Zou ze haar vak dan nog wel aanraden aan jonge mensen die nu hun studiekeuze moeten maken? Haar antwoord is eerlijk: 'Met kinderen werken is leuk, maar op deze manier, met deze werkdruk, is het niet te doen.'
Wat Ciske de benodigde extra energie geeft, is de erkenning die ze krijgt. 'Hé juf Ciske', hoort ze geregeld op straat. 'Dat is leuk, als je kinderen tegenkomt die hun kansen hebben gepakt en bijvoorbeeld op de hogeschool terecht zijn gekomen. Ja, daar heb ik het voor gedaan.'
Lees ook: Wethouder Kukenheim ziet niets in lerarenbonus: 'In Rotterdam werkt het nauwelijks'