Station Sloterdijk decor van theatervoorstelling Mollen: 'Het is dus een echte voorstelling!'

Het stuk wordt gemaakt in samenwerking met theater De Meervaart en er is een opvallende plek voor het publiek: die zit in de hal op een tribune van tussen de vier en zeven meter hoog. Zij kijken neer op de acteurs die tussen de reizigers door in de hal hun stuk spelen.

De bezoekers hebben tijdens de voorstelling een koptelefoon op waardoor ze de enige zijn die het stuk kunnen volgen. Treinreizigers die af en toe door het publiek worden betrokken bij de voorstelling, hebben dus geen idee waar het stuk over gaat.

Lees ook: Toneelstuk over voedselbank moet noorderlingen dichter bij elkaar brengen

'Zoekplaatje'
Volgens regisseur Floris van Delft wordt de voorstelling op die manier een stuk interactiever: 'Het publiek heeft een koptelefoon op, dus je hoort iemand tegen je praten: "Zie je me al? Kan je mij vinden?" Daardoor kom je gelijk in een soort zoekplaatje'.

Volgens Floris kun je de voorstelling prima vergelijken met "Waar is Wally?" 'Je gaat proberen om die acteurs te zien. Dus elke keer als er iemand binnen komt denk je: "Zou het?".'

Acteurs in stationshal
Hoofdrolspeler Jonata Taal denkt niet dat treinreizigers door hebben dat er toneel wordt gespeeld op het station. 'Als je hier kijkt zie je dat veel mensen op hun telefoon kijken en als zombie door het station lopen. Iedereen heeft een doel, iedereen moet ergens heen. De dingen die opvallen zijn dus dingen die daar totaal tegenin gaan.'

Volgens de acteur zijn er ook scenes in het stuk die er riskant uit kunnen zien. 'Bijvoorbeeld een ruzie met mijn vader in het stuk. Dan zijn er wel soms mensen die ingrijpen en vragen: "Moet ik iets doen?"'

Lees ook: Scholieren naar theatervoorstelling over etnisch profileren: 'Fuck the police'

'Straatmuzikanten'
Als reizigers gevraagd wordt waar ze net doorheen zijn gelopen, wordt er verbaasd gereageerd: 'Nee, geen flauw idee.' Ook een tweede reiziger is vrijwel niets opgevallen: 'Nee, eerst dacht ik aan een straatmuzikant, maar toen kwamen er vier de trap af en dacht ik dat het kunst was.'

Regisseur Floris denk dat dit ook te maken heeft met de locatie van het publiek. 'Het grappige is dat er een enorme tribune staat op het station, maar 90 procent van de reizigers ziet het niet.'

Toch is een van de reizigers erg nieuwsgierig en loopt ze terug de stationshal in. 'Niet waar! Is dit een echte voorstelling? Wat grappig!'