Martine Fokkens werkt al 50 jaar achter het raam. Het grootste deel van de tijd deed ze dat samen met tweelingzus Louise.
'Het is niet leuk meer op de Wallen. De saamhorigheid van vroeger is weg en je ziet bijna geen Nederlandse vrouwen meer.' De 69-jarige Louise Fokkens kent de roemruchte hoerenbuurt op haar duimpje. Ze werkt bijna 50 jaar achter het raam, samen met haar tweelingszus, Martine. Die laatste is nog altijd niet met pensioen. 'Ze stopt denk ik als ze binnenloopt', grapt Louise.
De zussen staan in hun hoogtijdagen bekend als de koninginnen van de Wallen. Ze hebben hun belevenissen opgeschreven in het boek Ouwehoeren, verhalen uit de peeskamer, dat zaterdag verschijnt. Op het het internationale documentairefestival IDFA gaat in november de gelijknamige documentaire over het tweetal in première.
Het is Louise die als eerste in het oudste vak ter wereld belandt. Niet vrijwillig, want haar toenmalige man is gek op glamour en dwingt haar op haar 20e de prostitutie in. Begin jaren '60 komt ze terecht in een bordeel op de Wallen. Haar zus kan het aanvankelijk niet geloven als ze hoort wat voor baantje Louise, de oudste van de twee, erop na houdt. Maar al gauw krijgt zij een baantje als schoonmaakster in het bordeel waar haar zus werkt en niet veel later belandt ze door geldnood ook in het vak.
'We hebben enorm veel steun aan elkaar gehad', zegt Louise. 'Daarom hebben we het ook zo lang volgehouden.' Een andere baan was geen optie. 'Ik had best iets creatief gewild, of iets in de sport. Maar je komt nergens anders meer aan de bak.' Desondanks maken ze er wat van. 'Gewoon doorgaan, met een stuk humor erbij en sterk in je schoenen staan.'
In het boek komt ook het bezoek van een vermomde prinses Beatrix voorbij, die in 1965 een rondleiding over de Wallen krijgt van majoor Bosshardt. De majoor stelt haar voor als goede vriendin Toos, maar door de nette manier van praten en de pruik met sjaal erom krijgen de vrouwen volgens Louise argwaan. 'We voelden ons uiteindelijk wel een beetje in de maling genomen.'
Hoewel Louise niet meer achter de ramen werkt, komt ze nog geregeld op de Wallen. Martine heeft weliswaar nog voldoende klandizie, 'ook van jonge mannen hoor', maar ook zij gaat het wat rustiger aandoen, weet haar zus. 'Ik hoop dat het er ooit weer zoals vroeger wordt. Ik zou een hele goede rechercheur zijn, die kinderen moeten weg daar. Terug naar hun moeders in hun eigen land.'