Overvallers sloegen afgelopen weekend maar liefst acht keer toe in de stad. Nadat gisteravond ook de avondwinkel bij haar om de hoek aan de beurt was, wilde de 36-jarige Angelique iets doen. Ze schreef een open brief aan de criminelen.
Zelf was Angelique acht jaar geleden slachtoffer van een gewapende overval. Toen ging het om een restaurant in Zuid waar zij bedrijfsleider was. Dit weekend waren onder andere een ijssalon, goudsmid, tankstation en supermarkt het doelwit van criminelen. Gisteravond werd de gewelddadige reeks van dit weekend afgesloten met een gewapende overval op een avondwinkel in de Jan van Galenstraat, om de hoek bij Angelique.
Lees ook: Overval op avondwinkel in Jan van Galenstraat
'Je vergeet het gewoon nooit meer', zegt ze tegen AT5. Angelique bracht indertijd na sluitingstijd nog even een vuilniszak naar buiten. Van achter werd ze opeens hardhandig naar binnen getrokken. 'Die persoon viel ook gewoon over me heen, ik kwam met mijn hoofd tegen de muur aan. En ik bleef ook niet stil, dus kreeg ik een pistool op mijn hoofd en hoorde een klik.' De nachtmerrie leek wel een half uur te duren, terwijl de criminelen uiteindelijk maar zo’n anderhalve minuut in de zaak waren voordat ze er met een dikke buit vandoor gingen. Een van de overvallers hoorde ze nog zeggen: 'Sorry, we doen je niks, dit is gewoon mijn werk.'
Lees ook: Reeks overvallen in de stad in een paar uur tijd
Voor zover Angelique weet zijn de overvallers nooit gepakt. Maar voor haar waren de consequenties wel enorm. 'Het heeft zo veel impact gehad, daarom ben ik nog steeds boos. Ik had een lange burn-out, volgde therapieën, durfde op een geven moment niet meer over straat en was altijd heel alert.' Een van de behandelingen was emdr-therapie om het gezicht van de overvaller eindelijk te kunnen vergeten. 'Het heeft anderhalf jaar van mijn leven gekost.'
Beste overvallers...
Toen ze gisteren hoorde over de overval op de avondwinkel om de hoek, wilde ze iets doen. Angelique pakte haar telefoon en typte de volgende open brief:
'Beste overvallers,
Zondag, de laatste zondag van dit jaar, een overval op de avondwinkel in mijn straat! Niet de eerste in mijn buurt de afgelopen weken. Ik merk dat het me raakt! Er komt weer een soort van woede omhoog, maar ook verdriet… Verdriet omdat ik het gewoon niet snap! Hoe kunnen jullie dit doen? Hoe kunnen jullie zo egoïstisch zijn? Een snelle maar vooral laffe daad om nog even geld te verdienen dit jaar, niet nadenkende over de gevolgen...
Jaren terug was ik degene met een gun tegen mijn hoofd, of beter gezegd twee! Geloof me… als ik je nu zou tegenkomen, ik zou je niks doen. Ik zou misschien niet eens boos zijn, ik zou je alleen willen vertellen hoeveel pijn je me hebt gedaan, hoeveel ellende je veroorzaakt hebt in mijn hoofd, hoe bang ik jaren ben geweest, hoeveel tijd het me heeft gekost om niet achter me te kijken als ik op straat liep… Ik zou je alleen willen uitleggen hoe het voelt… je willen vertellen wat de blijvende schade is, wat jij in die een of anderhalve minuut verwoest in iemands leven.
Je de vraag stellen of je hier wel eens over nadenkt? En of dit het allemaal wel waard is. Tuurlijk, je zal het geld nodig hebben. Ik vrees niet eens voor eerste levensbehoeftes, maar meer voor de hebberigheid. Misschien vind je het wel gewoon spannend? Word je erin meegezogen door je vrienden? Of… is het gewoon je werk, zoals ze mij toen vertelden terwijl het pistool werd overgehaald? Denk eens even na met zijn allen! Zo kan je toch niet zijn? Ik weet dat jullie dit nieuws ook volgen…
Eigenlijk heb ik maar één verzoek… Het is bijna 2019, een jaar waar je dingen anders kan gaan doen, goede voornemens kan waarmaken, waar je kan starten met een schone lei, verstandiger kan worden. Alsjeblieft… denk hier even over na. Dank je wel, ook voor jullie een zorgeloos 2019 en heel veel sterkte voor de mensen die dit nu weer moeten meemaken.'