In Zuidoost is gisteren stilgestaan bij de grote Curaçaose slavenopstand van 1795. Een van de leiders van die opstand was de tot slaaf gemaakte Tula, waar na de herdenking een beeld van werd onthuld.
Lange tijd werd Tula als crimineel neergezet. Na de opstand moest hij een valse verklaring ondertekenen waarin stond dat hij blanken op Curaçao wilde vermoorden.
Uiteindelijk werd Tula met veel andere rebellerende slaven geëxecuteerd door het koloniale bewind. Toch is de opstand in 1795 een omslagpunt geweest voor de geschiedenis van slaven in het Caribisch gebied, vertelt Dyonna Benett, specialist in multicultureel erfgoed.
AT5
Lees ook: Slavernijverleden is overal in de stad te zien: 'Excuses zijn een goede stap vooruit'
Opstand Tula
'Op zijn initiatief en met hulp van meerdere bondgenoten, niet alleen op Curaçao maar ook uit de omliggende Caribische eilanden, zijn er verschillende bewegingen en organisaties gevormd om te strijden voor de vrijheid van de tot slaaf gemaakten op Curaçao', zegt Benett.
'De omstandigheden waren al slecht, maar deze waren extra slecht. Omdat ze bijvoorbeeld op zondag moesten doorwerken en weinig te eten kregen. Dus dat was een van de redenen dat er opstand ontstond', vult Mitchell Esajas van The Black Archives aan.
AT5
Strijden voor gelijkheid
Tula heeft een grote invloed gehad op de geschiedenis van Curaçao en die invloed is nu nog steeds voelbaar.
'Wat we daar vandaag de dag nog van zien is dat Tula streed voor gelijkheid', zegt Benett. 'Voor de idealen van vrijheid. Ondanks dat we vinden dat hij heel veel voor ons heeft gedaan, zijn het idealen waar we vandaag de dag nog steeds naar streven. Er is nog steeds geen rechtvaardigheid en nog steeds geen gelijkheid overal.'
Lees ook: Onderzoek naar slavernijverleden en vooroordelen in lesmateriaal
Onderwijs slavernijverleden
Volgens Esajas en Benett is het voor Amsterdammers ook belangrijk om meer te weten over Tula. Het onderwijs speelt daarin een cruciale rol. 'We hebben deze posters ontwikkeld, zodat kinderen en scholieren leren om met verschillende perspectieven naar de geschiedenis en daarmee ook naar het heden. Omdat de geschiedenisboeken vanuit een zeer eenzijdige en eurocentrische blik zijn geschreven', zegt Esajas.
Benett is het helemaal met hem eens: 'School is de eerste en belangrijkste stap in het onderwijs. Hoe het komt dat ik me niet zo inleef in het slavernijverleden terwijl het de geschiedenis is van mijn voorouders? Dat komt omdat we in het onderwijs het niet genoeg hebben gehad over de slavernijgeschiedenis.'