Achtergrond
Het jaar van Ron Brand, die toch niet terminaal bleek: 'De rouwkaarten waren al opgesteld'
In de laatste weken van 2019 blikt AT5 terug op het afgelopen jaar. Dit doen we samen met negen Amsterdammers die op een bijzondere manier in het nieuws kwamen. Vandaag Ron Brand, die door artsen terminaal was verklaard, maar dit bij nader onderzoek toch niet bleek te zijn. 'Ik had al een afscheidsbrief geschreven.'
Begin dit jaar ging het bergafwaarts met de toen 59-jarige Ron. Hij werd met ernstige nier- en leverfalen opgenomen in het OLVG in Oost. 'Ik werd bij de opname ten dode opgeschreven', vertelt hij. De artsen vertelden hem namelijk in het bijzijn van zijn dochter en ex-vrouw dat hij nog een paar maanden te leven
had.
Foutje
Ron kwam vervolgens in een hospice terecht. 'Naarmate ik daar verbleef ging het eigenlijk alleen maar beter met me. Toen ik maagkrampen kreeg, ging ik naar het ziekenhuis. Vervolgens kwam de arts naar beneden en die zei: "Er is een foutje begaan. Uw nieren zijn net zo goed als de mijne, en ook uw lever is stabiel".'
Behalve blijdschap is het nieuws ook verwarrend voor Ron en zijn omgeving. 'Het was een shock. Je vrienden en familie, iedereen komt naar het hospice om afscheid te nemen.'
Kringloopwinkel
Ook had Ron, in de veronderstelling die niet meer nodig te hebben, zijn woning opgezegd. 'Als je doodgaat, dan ga je niet je woning aanhouden. Dat vind ik water naar de zee dragen. Dus ik heb de woning opgezegd en de inboedel laten weghalen door de kringloopwinkel.'
Ron had dus geen thuis meer om naartoe te gaan toen hij het hospice mocht verlaten. 'Als het moet dan mag je vijftien dagen bij de daklozenopvang slapen, maar dan zetten ze je weer onder de brug bij de A10. Of tenminste, daar loop je dan naartoe.'
Dankbaar
Omdat hij zich geen raad wist, nam Ron destijds contact op met AT5. 'Toen heeft een mevrouw Stadsgenoot voor me benaderd. Toen kreeg ik een huisje waar ik in mocht trekken.' Sindsdien woont Ron in de nieuwe woning. 'Heerlijk. Ik ga fluitend de deur uit. Ik ben erg dankbaar voor dat ik hier nog mag zijn. Ik kan niet meer wensen.'
Toch was het een lastig jaar voor Ron. 'Het was een soort draaimolen. Het was moeilijk. Ik ben ook nog ziek natuurlijk. Ik doe mijn uiterste best om er bovenop te komen. Ik heb wel met een psycholoog gesproken, maar ik sta er positief in.'
Boefie
Ondanks zijn bizarre jaar voelt Ron zich nog dezelfde. 'Ik ben gewoon Ron gebleven. Dat krijg ik links en rechts van mensen te horen. Ik kijk goed naar de toekomst, die ik weer heb. Mijn kleinzoon vind ik heel mooi om te zien. Noa, het is een plaatje. Een boefie.'