We spreken Teresa net voor haar avonddienst op een herstelafdeling van Amsta via Skype: alles om het risico op besmetting tot het minimale te beperken. Ze worden de laatste tijd de helden van de zorg genoemd. Dat is fijn, stelt de verpleegkundige, maar ze blijft nuchter: 'Het is ook gewoon ons werk. We zien dit ook als leerervaring. Het zou door ons nog meer gewaardeerd worden als iedereen in Nederland zich aan de regels houdt.'

Nu drie weken geleden kondigden premier Mark Rutte en minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid aan dat in de strijd tegen het coronavirus de deuren van verzorg- en verpleeghuizen in Nederland moesten sluiten. Bezoek is alleen nog welkom voor stervende mensen. 

Zorginstelling Amsta heeft tablets gekocht zodat bewoners met hun familie kunnen videobellen. Fazio: 'We proberen het maar op die manier te doen. Van buitenaf krijgen wij ook heel veel: pannenkoeken, chocola en bloemen. Dat is wel heel leuk.'

Anders is het werk ook, zo vertelt Teresa. 'We gaan wel door met nieuwe opnames. Van de patiënten gaat geen familie of vrienden mee met de opname. Normaal was dat wel zo. Alle mensen worden eerst geplaatst op een eenpersoonskamer. Als het dan goed gaat, laten we dat varen. We moeten wel voorzichtig zijn. We zijn een stuk strikter dan eerst.'

Hoe gaat het met jullie bewoners?
'Het verschilt per afdeling. Op die van mij hangt er wel spanning, zeker als er een nieuwe opname binnenkomt. Met dit mooie weer merk je soms wel wat frustratie: ze kunnen niet weg en er kan niemand op bezoek komen. Dat is niet leuk. Maar aan de andere kant is er ook begrip. Op de andere afdelingen zitten ook mensen die het niet begrijpen. Dat is ook onze taak: constant uitleggen wat er aan de hand. Er zijn gelukkig ook vrolijke dingen. Laatst stond er een heel orkest in de tuin te spelen. Dan komt de saamhorigheid wel weer om de hoek kijken.'

Neemt de eenzaamheid toe?
'Ja. Ook in mijn eigen dagelijkse leven. Ik kan mijn moeder niet bezoeken. Ik snap de maatregel die is genomen voor de verpleeghuizen. Er zitten veel mensen die wel eens bezoek kregen, maar dat is helemaal weggevallen. Ik weet niet wanneer het gaat veranderen.'

Maak je je zorgen dat dit mogelijk nog lang gaat duren?
'Ja. De kans is wel dat het verlengd wordt. Ik wil niet op de zaken vooruitlopen. Ik zie nu alleen die extra druk al, dus die zou dan wel blijven.'

Hoe ben je er verder zelf onder?
'Eigenlijk wel redelijk kalm. Dat komt ook omdat ik vaak bij de besprekingen zit. We nemen alles heel goed door. Iedereen weet precies wat ze van elkaar kunnen verwachten.'

Zit er een limiet aan hoe lang jij dit kan volhouden?
'Nee, dat durf ik niet te zeggen. Ik doe dit werk uit een vorm van passie. Ik wil er voor mensen zijn. De druk gaat alleen wel omhoog. Maar ik wil niet in de toekomst kijken. Ik merk nu wel dat we met alle collega's samen zijn van alle afdelingen, dat geeft ook weer iets moois.'

Wat zegt jouw omgeving ervan?
'Ze vragen heel vaak of ik besmet ben. Dan zeg ik nee: ik heb geen klachten. Er is veel bezorgdheid bij bijvoorbeeld mijn moeder. Ik ben heel voorzichtig. Mijn vriend vraagt er ook veel naar, ook over de werkdruk of die hoger ligt.'

Dit weekend is het Pasen én mooi weer: hoe kijk jij naar beelden van mensen die in het park zitten?
'Ik merk wel wat frustratie bij mij. Ik probeer de hele dag om zoveel mogelijk afstand te houden, ook omdat ik weer naar werk moet. Het is wel frustrerend om te zien dat er soms zo verdomd veel mensen bij elkaar zijn. We willen het virus toch beperken en niet verergeren? Dat is geen fijn idee voor de mensen in het verpleeghuis. Als er meer rekening gehouden kan worden, is dat veel beter natuurlijk.'

Wat nu?
'Ik wil mensen oproepen om mensen aan de regels te houden. Laat je niet verleiden door het mooie weer. Het RIVM zegt ook nog dat de piek eraan kan komen. We moeten er echt voor zorgen dat we niet bij elkaar gaan zitten. We moeten niet met een grote groep gaan barbecueën, dan gaat het niet over ben ik bang.'

Is er bij jullie ook een tekort aan beschermingsmiddelen?
'Er is alleen in heel Nederland een tekort aan persoonlijke beschermingsmiddelen. We worden goed ingelicht over hoe we daarmee het best kunnen omgaan. Wij hebben op onze locaties genoeg, maar we moeten er wel zuinig mee zijn. Ik heb nog nooit onbeschermd gewerkt. We moeten wel goed opletten. Het wordt twee keer per dag geïnventariseerd of er genoeg is. Normaal gooi je de mondkapjes na één keer weg, maar nu hergebruiken we ze.'

Er wordt sinds deze week ook meer getest.
'Dat is heel belangrijk. Ik denk dat het heel fijn is dat dat wat makkelijker gaat. Bij ons in het huis ging het al wat makkelijker. Het werd heel serieus genomen. Bij een vermoeden op een afdeling werd je eerst als werknemer niet getest, dat is nu wel zo. Dat neemt heel veel spanning ongerustheid bij mensen weg. Rust creëren in een onrustige tijd is het belangrijkste.'

Deze week werd bekend dat er bij het Joodse zorgcentrum Beth Shalom in Buitenveldert zeker vijftien bewoners zijn overleden. Vermoedelijk door het coronavirus. Ook in een Rotterdams verzorgingshuis deed een soortgelijk drama zich voor. 

Hoe kijk jij naar deze berichten? 
'Ik schrik er aan de ene kant wel van, maar aan de andere kant ook niet. Veel bewoners hebben ook allemaal onderliggend lijden. Het is zo moeilijk als één iemand het heeft het tegen te gaan. Ik schrik er soms wel van hoe snel het kan gaan. Bij ons zijn er nog geen drama's. Wij nemen allemaal extra maatregelen bij vermoedens van een besmetting. Het is zo belangrijk om je daarom aan de regels te houden. We moeten de onrust bij bewoners wegnemen. We moeten ervoor zorgen dat het ook met elkaar op de afdeling leuk blijft.' 

Heb je dit al eens eerder meegemaakt: zo'n gezondheidscrisis?
'Nee dit is wel nieuw en heftig. Ik heb wel eens op een afdeling het norovirus gehad bijvoorbeeld. Dat is ook heel besmettelijk en naar voor ouderen. De maatregelen die je dan moet nemen, lijken hier wel op. Behalve de mondkapjes. Alleen dat is van veel kortere duur. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ik denk heel veel collega's ook nog niet.'