Stad
Dirk en Karien weken vast in Botswana door coronacrisis
Dirk Royaards en Karien Kooiman vertrokken twee maanden geleden voor een vierweekse rondreis door Namibië en Botswana. Het werd een avontuur om nooit te vergeten. Door het coronavirus konden ze niet terug naar huis, zaten ze opgesloten op een camping in Botswana en mochten ze zelfs voor hun boodschappen de straat niet op.
Het stel uit Oost komt hand in hand de Weesperzijde opgelopen. Het avontuur is van Dirk zijn gezicht af te lezen. 'We zijn er weer', roepen ze lachend.
Dirk en Karien waren eind februari vertrokken voor een vierweekse rondreis door Namibië en Botswana. Ze huurden voor 120 euro per dag een jeep met daktent en doken de wildernis in. 'We kwamen nietsvermoedend de bushbush weer uit om naar het vliegveld te gaan en toen stond onze telefoon roodgloeiend', vertelt Karien. Ze krijgen te horen dat door het coronavirus alle grenzen zijn gesloten en geen vliegtuig meer vertrekt.
Lekker, een paar extra vakantiedagen denkt het stel dan nog. Ze gaan op zoek naar een plek waar ze in ieder geval goede wifi en een zwembad hebben. Ze kunnen terecht op een camping in een klein dorpje vlakbij de stad Maun in Botswana. 'We dachten: dit komt wel goed en gaat niet zo lang duren', zegt Dirk.
Botswana in lockdown
Botswana gaat compleet in lockdown en niemand mag zonder vergunning de straat nog op. Dat betekent voor het stel dat ze zelf geen boodschappen kunnen doen. Ze sluiten een deal met de campingeigenaar. Als ze blijven kan hij een vergunning aanvragen met het 'excuus' dat hij voor toeristen moet zorgen. Hij zorgt dan voor eten voor Dirk en Karien. 'Een win-win-situatie dus.'
Het stel slijt hun dagen met spelletjes, koken en zwemmen. Dirk is cameraman van beroep en besluit voor het thuisfront een timelapse te maken. Ondertussen houden ze contact met het ministerie van Buitenlandse Zaken in de hoop dat de Nederlandse overheid er alles aan doet om ze terug naar huis te halen.
Maar na enkele weken slaat die hoop om in teleurstelling, als ze na tientallen telefoontjes nooit meer zijn teruggebeld. Hun zorgen groeien ook omdat de voedselvoorraad in het dorpje minder wordt. 'Het was wel improviseren. Soms saus zonder noodles of noodles zonder saus', vertelt Dirk. Hij begint steeds meer zijn zoontje in Amsterdam te missen, die hij dan al bijna twee maanden niet heeft gezien. Ook het geld raakt langzaam op.
'Zonder hem zaten we anders nog steeds vast'
De consul als redder in nood
Omdat ze niets vernemen van het ministerie gaan ze op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Via een website vinden ze een mobiel nummer van een consul in Botswana. 'We dachten: we appen hem gewoon. En dat is echt de rest van de maand onze grote held geweest', zegt Karien.
De consul zet alles op alles om de twee terug naar huis te laten keren. Via via lukt het hem uiteindelijk om ze op een vlucht te krijgen vanuit Zuid-Afrika, maar daarvoor moeten ze eerst dagen met een bus. 'Maar die bus mocht dan weer niet de grens over', vertelt Karien. 'Dus dat moesten ze lopend met mondkapjes op doen. 'Vervolgens stond daar dan weer een volgende Afrikaanse bus op ons te wachten.'
Uiteindelijk komt het stel na een lange reis op Koningsdag aan op een leeg Schiphol. Ze moeten nog even wennen aan de 1,5 meter maatschappij. 'We hadden het nieuws wel gevolgd, maar het was wel even een cultuurshock', aldus Dirk en Karien uit Oost.