Marktkooplui Waterlooplein rouwen om dood ijzerhandelaar Kees: 'Had een gouden hartje'

Kees begon zijn dag altijd bij boekhandelaar Crispijn Geus-Tromp. 'Het is gewoon een icoon omdat hij er elke dag was', zegt de boekhandelaar. 'Het hele jaar door. Ook in de winter, als er bijna niemand op het plein staat in de regen. Dan was Kees er wel. Het was een beer van een kerel, maar hij had een gouden hartje.'

'Je schrikt je dood, je denkt dat kan Kees nooit overkomen', vertelt marktkoopman Fred Oosting. 'Een kerel uit een brok staal en groot, sterk als een paard. Natuurlijk, een prachtige kerel. Hij had overal maling aan en was ongecompliceerd. Hij hielp iedereen. En overal waar hij een praatje maakte, vroeg hij om een stukje ijzer of koper. Zo werkt dat natuurlijk.'

Ook fotograaf René Louman zette Kees regelmatig op de foto. 'Het was iemand die zijn eigen gang gaat. En langs alle gebaande paadjes heen loopt.'