Van een druk sociaal leven naar dagen alleen thuis: hoe gaat het met studenten na een jaar corona?

Voor Piet was het een ingrijpend jaar. In augustus verloor hij zijn beste vriend Jaap door zelfdoding. "Het was een hele sociale jongen", zegt Piet, "Als het niet goed met hem ging, kon hij altijd energie halen uit het omgaan met mensen en juist dat viel weg. Ik denk dat hij het daar heel erg moeilijk mee heeft gehad."

Volgens Piet heeft de eenzaamheid die is ontstaan door de lockdown een rol gespeeld in de keuze van Jaap om uit het leven te stappen. "Tijdens corona ging het steeds minder goed met hem. Hij reageerde niet op berichten en als je met hem praatte, merkte je dat er iets aan de hand was." Piet heeft zijn twijfels bij de huidige maatregelen en of de mentale gezondheid wel genoeg wordt meegenomen in het debat: "Ik denk dat het een beetje uit balans is hoeveel sommige groepen worden geraakt door de maatregelen, zoals wij studenten, die zelf niet zoveel last hebben van het virus."

Voor Piet was het een jaar van uitersten. In augustus verloor hij zijn beste vriend, maar in oktober gebeurde er iets moois: hij ontmoette Demi. Sindsdien zijn de maatregelen voor beiden een stuk dragelijker. "De maatregelen zijn heel geschikt om je lekker met z'n tweeën terug te trekken", zegt Demi, "Eerst vond ik de maatregelen verschikkelijk en nog steeds vind ik ze niet leuk, maar het is minder erg."

De twee ontmoette elkaar nadat Piet online in een filmpje verscheen. "Ik dacht: wat een lekker ding. Toen heb ik hem een bericht gestuurd", vertelt Demi. Piet: "Nu chillen we veel. Zo slepen we elkaar door deze tijd heen." "Ja, en we mekkeren veel op de maatregelen", zegt Demi, "Dat werkt ook wel rustgevend."

De twintig-jarige Joycelyn Akanba studeert Social Work aan de Hogeschool Inholland. Ze woonde tot november met zeven mensen in een driekamerappartement in Bos en Lommer. Doordat iedereen thuis kwam te zitten, leefden ze zo op elkaar dat de situatie ondraaglijk werd. "Ik kon het niet meer aan om met zeven mensen te wonen", vertelt Joycelyn, "Vroeger kon ik naar school of naar de bibliotheek, maar die gingen allemaal dicht. Ik moest dus ook thuis leren."

Joycelyn verhuisde samen met haar kitten naar een studio in Zuidoost, maar dat was lang niet alles waar ze van droomde. In haar oude huis kon ze haar eigen gedachten niet eens horen door de drukte, maar in haar nieuwe huis zat ze ineens alleen. En dat werd volgens Joycelyn best eenzaam. "Ik ging niet meer naar school, mijn werk op een basisschool stopte en ik kon niemand meer zien. Alles viel weg."

"Het is zwaar om student te zijn, op jezelf te wonen en je mentaal stabiel te houden", zegt Joycelyn, "We hebben meer hulp nodig dan de woorden 'het komt wel goed'. Tot nu toe heeft de overheid niets gedaan wat mij heeft geholpen." 

Joycelyn hoopt dat de hogescholen, die nu al een jaar dicht zijn, binnenkort open gaan. "De overheid zegt dat de MBO's en middelbare scholen open gaan, omdat die scholieren kwetsbaar zijn, maar wij zijn ook kwetsbaar. Zij weten niet wat voor studenten op het HBO en WO zitten en waar zij doorheen gaan."