De 'hangbuiktrams' verdwijnen uit het straatbeeld en gaan naar museum: "Eerst moeten ze rijpen"

Maandag hebben de trams hun allerlaatste rit gehad. Trambestuurder Wim Fischer had de eer om ze naar hun eindstation te rijden. "Je weet dat zo'n tram dertig jaar meegaat", vertelt hij. "Er komen andere trams en dan moet er ook wat weg." Fischer heeft jaren geleden nog meegedacht over de toentertijd nieuwe trams. "Ik heb het begin meegemaakt en nu ook het einde, maar ik heb er niet zoveel moeite mee."

Museumtramlijn

In totaal verdwijnen er 45 trams uit het straatbeeld, waarvan er 43 op de schroothoop belanden. De andere twee gaan naar de Electrische Museumtramlijn Amsterdam. Die krijgen twee verschillende soorten. "Ze lijken enorm op elkaar, maar elk heeft een ander verhaal", zegt de voorzitter van de Museumtramlijn, Mark Vermeulen. "De één is de eerste tram die naar Amstelveen ging rijden. De eerste interlokale tram, dus tussen twee steden. De ander heeft ervoor gezorgd dat de oude trams, de 'reddende enkeltjes', verdwenen."

Rijpen

Volgens de voorzitter moet een tram eerst 'rijpen'. "Het is net als oude kaas. Er gaat eerst een tijdje overheen, omdat ze nu nog te nieuw zijn." Daarna kunnen de liefhebbers weer een ritje maken in de tram, maar daar is wel geduld voor nodig. Het rijpen duurt vijf tot tien jaar.

Hangbuik

De trams worden ook wel 'hangbuiktrams' genoemd. Dat komt doordat ze een trap hebben naar het hoge zitgedeelte aan de voor- en achterkant, maar in het midden laag zijn. Ze hebben nog een bijnaam, namelijk de 'trapwagens'. Omdat het de enige trams zijn met een trap, zou je denken dat de naam daar vandaan komt. Toch is dat niet het geval. Het zijn namelijk ook de enige trams die worden bestuurd door middel van een pedalensysteem, waar je dus op moet trappen.