Eén ding hebben Marie Lotte Hagen en Imara Limon in ieder geval met elkaar gemeen; ze willen allebei een stem geven aan een groep die niet genoeg wordt gehoord. Hagen is een van de oprichters van het feministisch platform DAMN, HONEY . Met haar boek probeert ze ook vollere mensen, mensen met een handicap en alle andere 'buitenbeentjes' een stem te geven en taboes te doorbreken.

Afgelopen jaar stond bijvoorbeeld pas voor het eerst de clitoris afgebeeld in de biologieboeken, en "zelfs in feministische series lijken vrouwen na drie keer stoten gillend klaar te komen." Volgens haar moeten media seks niet zo perfect afbeelden. "Waarom zie je dat geklungel met bijvoorbeeld een condoom nooit?"

Als conservator heeft Limon het doel om de kunst en cultuur een breder perspectief te geven. "Er zijn zo veel mensen die al vier generaties in Nederland wonen, maar van wie je nog niets ziet in het museum." Ze herinnert zich een schilderij waarvan zij dacht dat het over het slavernijverleden ging, maar dit bleek voor anderen helemaal niet het onderwerp te zijn.  Dat verschillende mensen verschillende boodschappen uit kunst halen vindt Limon goed. "Je hebt niet één beeld, één betekenis, je moet luisteren naar elkaar." Op die manier maak je kunst van iedereen en niet meer alleen maar van de grachtengordel.