Geen tranen in stilte, maar zang, dans en trompetgeluiden tijdens het speciale eerbetoon. ''Traditiegetrouw, want zo gaat het binnen onze gemeenschap dus zo doen we dat ook Voor Peter. Want Peter was er voor ons, hij was er voor iedereen'', zegt initiatiefneemster Heleen Bustamante. 

Na een wandeling van de Vijzelgracht komt de groep weer samen op het Frederiksplein, waar nog enkele liederen worden gezongen. ''We zingen Peter naar de hemel'', zegt een van de aanwezigen.

Dat De Vries een belangrijke rol heeft gespeeld in de Surinaamse gemeenschap wordt duidelijk wanneer we de aanwezigen spreken. ''Peter was een witte Nederlander, maar hij zag geen kleur'', zegt een van hen. Volgens hem hielp hij iedereen, ook buiten de media. Een andere aanwezige zegt hierover: ''We weten allemaal wat hij heeft gedaan voor Sylvana. Het was een rechtvaardige man.''

Na twee minuten stilte wordt er, ook volgens de Surinaamse traditie, luid geapplaudisseerd en ''Peter, bedankt'' geroepen. Het eerbetoon eindigt met prachtige woorden van de initiatiefneemster: ''Hij is niet dood, hij leeft. Hij krijgt een standbeeld, een straatnaam, een universiteit, een school. Alles vernoemd naar Peter R. de Vries.''