Het personeel draait 24 uur lang alleen zondagdiensten. De spoedeisende hulp is wel open, maar de OK's alleen spoed en oncologische operaties. Volgens de FV is dit de grootste staking ooit onder zorgpersoneel van de academische ziekenhuizen. De onvrede is dan ook groot over het CAO voorstel. Het personeel eist 3 procent loonsverhoging per jaar van hun werkgever. Het bod wat er nu ligt is 3,5 procent over 3 jaar uitgesmeerd. Voor personeel in een lagere schaal, zoals in de linnenkamers is dat maar 1 procent. 

 "Wij moeten staken, anders lig ik straks zelf onder een laken", staat er op een spandoek van verpleegkundigen. Ze zijn voor de demonstratie in het zwart gekleed om aan te geven dat het water hen aan de lippen staat. "Wat me nog het meest steekt is dat ik geen aandacht en tijd heb voor mijn patiënten", zegt één van de verpleegkundigen. "Er is een hoge werkdruk en een matige beloning. De laatste 2 jaar is er helaas veel ziekteuitval omdat collega's niet meer gemotiveerd en leeggezogen zijn." 

De  62-jarige Wilma Bruinsma, werkt al 45 jaar als verpleegkundige. Dat doet ze met veel plezier, maar het wordt wel steeds zwaarder, omdat de zorg voor de patienten steeds complexer wordt. "Patiënten moeten vlugger naar huis, het werk moet steeds sneller, veel moet digitaal, er moeten steeds meer lijsten worden afgevinkt. Je moet, je moet, je moet.

Kijk hieronder het interview met Wilma over de werkdruk en waarom ze een beter salaris rechtvaardig vindt.

Het maximumloon voor een verpleegkundige ligt op 3280 euro bruto per maand, vertelt één van de actievoerders. "Dat verdien ik na 32 jaar werken. En dat kan je alleen opkrikken met onregelmatige diensten, wat ook weer slopend is omdat je steeds wisselend werkt. Ik vind dat het gelijkgetrokken moet worden met salarissen in het onderwijs en andere soortgelijke beroepen."