Frits Brommet (73) had eigenlijk verwacht dat hijzelf de eerste zou zijn die hulpbehoevend zou worden, aangezien hij bijna 30 jaar ouder is dan zijn echtgenoot Jürgen. Het tegendeel bleek waar een aantal jaar geleden. ''Heel lang ging het nog goed, maar de laatste zeven, acht jaar is hij heel snel achteruit gegaan'', vertelt hij terwijl hij de aanpassingen in hun gelijkvloerse woning in Zuidoost laat zien. ''En dat betekent dus dat hij steeds minder kan zelf, eigenlijk op het ogenblik bij alles hulp nodig heeft.''

Bij alle dagelijkse handelingen heeft Jürgen dus de hulp van Frits nodig. Alleen 's ochtends komt er iemand van de thuiszorg om hem te helpen met douchen en aankleden. MS heeft Jürgens spraakvermogen aangetast, maar ook zonder woorden wordt duidelijk dat hij zijn partner dankbaar is. 

Frits zorgt graag voor zijn echtgenoot en zolang zijn eigen gezondheid het toelaat is hij ook niet van plan daarmee te stoppen. Maar makkelijk is de situatie allerminst. ''Ik kan me voorstellen dat veel mensen in onze situatie ook heel depressief zouden zijn. Daar heb ik geen last van. Maar het feit dat iemand zo afhankelijk is van je dat vliegt me ook wel eens aan.''

Naast dat hij het graag doet helpt dat beetje hulp van anderen Frits enorm. 'Ik heb het natuurlijk vreselijk nodig om ook met andere mensen contact te hebben. Dankzij het feit dat ik een paar keer per week mensen kan inhuren die de zaak overnemen, kan ik ook wat andere dingen doen. En dat heb ik heel erg nodig. Dat ik eens een keer lekker lang kan wandelen, een eind kan fietsen, dat ik naar een museum kan, dat ik vrienden ook kan bezoeken, dat ze niet altijd hier hoeven te komen, dat soort dingen.''

Jürgen geeft zijn partner een dikke knuffel. ''Het is ook zo'n lieve man'', besluit Frits.