"De vliegtuigen vlogen over om 9.00 uur 's ochtends", begint Jeanette van der Stelt van Historisch Centrum Amsterdam-Noord als ze het verhaal over de aanval tijdens de Tweede Wereldoorlog vertelt. "Twee groepen van vliegtuigen zouden hun bommen lozen boven de fabriek. De helft van de 22 vliegtuigen deed dit, de andere helft gelukkig niet."

Door onder andere onervaren piloten ging de aanval van de geallieerden niet zoals bedoeld. De vliegtuigfabriek die de Duitsers gebruikten voor oorlogsindustrie zou moeten worden uitgeschakeld, maar in plaats daarvan raakte geen enkele bom de fabriek. De buurten eromheen werden getroffen, waaronder de Vogelbuurt en Van der Pekbuurt. Anne van der Glas woonde na de bombardementen in de Vogelbuurt samen met zijn ouders, die verloren al twee kinderen bij de bombardementen.

"Het gebied van de Fazantenweg is een beetje onderbelicht gebleven", vertelt Van der Stelt. "Daarom staan we stil bij de mensen die familie zijn verloren en ter nagedachtenis naar die familieleden zijn vernoemd." Ook Anne hoort bij die groep: "Mijn broer en zus zijn omgekomen, en wij kregen later hun namen." Hij ziet het als iets positiefs: "Het is een stuk van je jeugd, van mijn ouders. Het geeft veel betrokkenheid."

Om de hoek bij de Fazantenweg, op de Meeuwenlaan, zijn 29 mensen om het leven gekomen. "In totaal zijn er tweehonderd slachtoffers gevallen. Het zijn mensen op weg naar hun werk, maar ook mensen die gewoon thuis zaten of naar de dokter gingen."

Jaren na de gebeurtenis kwam de familie terug in de straat wonen. "Een deel was opgeknapt, maar het eerste deel lag nog in puin. Dat was voor mijn moeder heel moeilijk om te zien. Het lag gewoon nog helemaal open."

De nabestaanden maken samen een wandeling langs de familiegraven op begraafplaats de Nieuwe Noorder en leggen zonnebloemen neer bij de graven die er nog zijn. "Er komen ook steeds meer kinderen en kleinkinderen die willen weten wat er is gebeurd. Dus het schuift generaties op", aldus Van der Stelt. Ook Van der Glas wil de komende jaren blijven herdenken: "Het blijft actueel, dit gebeurt ook nu nog in de wereld. Dus de herdenking voelt ook als een soort protest."