Een hoop Amsterdamse humor, leven en laten leven en duidelijke spelregels. Die ingrediënten tekenen het karakter van de haven, zegt voorzitter Harry van Strien. Een paar typische spelregels: watersporters kunnen niet van te voren een plek reserveren en de haven is pas vol als er geen water meer te zien is, maar misschien wel de belangrijkste is de Sixhavendeal.

Dat betekent dat bootjesbezitters met een vaste ligplaats in de haven een taak hebben. Die taken variëren van het onderhoud bijhouden, tot het maken van de tosti's en het aanwijzen van de juiste ligplaatsen. Zo runnen vrijwilligers de haven al jaren. Volgens de voorzitter is dat zeldzaam. "Het komt niet vaak dat havens van zo'n volume volledig op vrijwilligers draaien", aldus van Strien. 

Bootjes bouwen 

De haven is sinds 1974 het thuishonk van leden van Watersport Vereniging Dok- en Scheepsbouw. Een club die in 1946 door scheepsbouwers van de toenmalige NDSM-werf werd opgericht. Havenmeester Jan Postma werkte ook op de werf. "Ik ben nu 73 en lid geworden toen ik 21 was." Wat hem aan de vereniging trok? "Aan de werf mocht je je eigen bootje bouwen."

De Sixhaven bestond al eerder. Die werd werd in 1920 oorspronkelijk aangelegd voor de Koninklijke Nederlandse Zeil- en RoeiVereniging. De naam “Sixhaven” komt van jonkheer Six, de toenmalige voorzitter van de KNZRV.  Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde die vereniging naar Muiden. Dat gaf de WVDS in 1974 de mogelijkheid om van de NDSM-werf naar de Sixhaven te verkassen. 

Inmiddels zijn er nog maar weinig 'bootjesbouwers' in de Sixhaven te vinden. "Vroeger was het onmogelijk om lid te worden als je niet bij de NDSM gewerkt had. Nu heeft het merendeel geen enkele binding meer met de scheepsbouw", aldus Jan. 

De 'werkplicht' schrikt nieuwe leden niet af. Sterker nog, de nieuwe leden blijven zich aandienen. "Als de haven twee keer zo groot was geweest lag hij alsnog altijd vol", zegt Jan.

Wat mensen zo aantrekt aan de haven? "Het is uniek", zegt een passant. "Een oase van rust en door het pontje ben je toch ook zo in het centrum".  "De gemoedelijkheid trekt mensen", zegt vrijwilliger Jet terwijl ze de tosti's klaarmaakt. Een dorp met internationale allure, want de haven is ook bij buitenlandse watersporters bekend. "Er komt hier van alles. Sommige mensen laten zelfs de boot liggen en vliegen terug naar huis. Een paar weken later komen ze dan weer terug."

De vereniging is gestopt met het bijhouden van een wachtlijst. "Daarmee schep je ook bepaalde verwachtingen", aldus Jan.  En de verwachting is niet dat die plekken snel vrijkomen. Daar weet Thijs alles van. Hij wachtte zeven jaar op zijn plek. "Er was een ledenstop. Ze namen geen nieuwe leden aan. Ik bleef elk jaar een mailtje sturen."

Vlak voor corona was het voor Thijs eindelijk zover. Inmiddels behoort hij tot de familie en bekommert hij zich om het onderhoud. 

Zo'n zorgeloze zomer, is niet vanzelfsprekend in de haven. "Er zijn altijd scenario's geweest waarin de haven is weggetekend", zegt van Strien. Ook Jan beaamt de onrust over de plannen in het gebied:  "Toen kwam er weer een wandelboulevard en toen weer dat. Kort geleden was er nog sprake van metrostation Sixhaven, maar gelukkig zijn we er nog steeds."

Voor het eerst sinds lange tijd verkeert de haven in rustig vaarwater. Doordat de gemeentelijke plannen rondom de Sixhaven voor zo'n vijf jaar stilliggen. "Dat heeft te maken met de afwachting van de besluitvorming rondom het programma Sprong over het IJ en metrostation Sixhaven", laat de gemeente weten. Die metrohalte werd ondergronds aangelegd, maar is niet operationeel gemaakt.  "Als die ooit operationeel wordt, wordt het wel een uitdaging zegt van Strien". 

Toch kijkt de voorzitter positief naar de toekomst: "Ik denk dat Amsterdam altijd behoefte zal hebben aan een passantenhaven. Varen is populair, meer mensen hebben eigen bootjes gekocht. Dat bevalt kennelijk."

Maar mocht het toch zover komen. Dan is van Strien er klaar voor: "Door de decennia heen werd de haven vaak bedreigd, we hebben nog vlaggetjes met daarop "Red de Sixhaven." Als het moet halen we ze weer uit de kast." En ook de nieuwe generatie denkt er zo over. "Voorlopig blijft het haven en wat mij betreft voor altijd", zegt Thijs.