Start van hoofdcontent

Stad

nl

Beatrijs (28) liep zwaar hersenletsel op na aanrijding Churchilllaan: "Over volledig herstel wordt niets gezegd"

14 oktober 2022, 07.00 uur · Aangepast 14 oktober 2022, 14.29 uur · Door Tjeerd Kleijn

Beatrijs Bijl wordt november vorig jaar op de Churchilllaan in Zuid van achteren aangereden door een auto. De dader gaat er vandoor, de Amsterdamse wordt voor dood achtergelaten. Beatrijs overleeft het ongeluk, maar loopt zwaar hersenletsel op. Nu ruim elf maanden later zit ze nog steeds in een revalidatiecentrum in Woerden. Drie weken na het ongeluk pakt de politie een verdachte op, een 37-jarige man uit Utrecht.

In de nacht van 5 op 6 november 2021 fietst Beatrijs naar huis. Rond 05.40 uur - ze is bijna thuis - wordt ze van achteren door een auto geramd. Een enorme knal, getuigt een hardloper die het zag gebeuren. Eerder het geluid van een aanslag dan van een ongeluk. Beatrijs blijft roerloos op straat liggen, de dader vlucht weg. Niet veel later wordt de auto in Utrecht  aangetroffen. "De hele voorruit lag eruit.”

Beatrijs voor het ongeluk

We ontmoeten Beatrijs en haar oudere zus Elizabeth ruim elf maanden later in een revalidatiecentrum in Woerden. De nu 28-jarige Beatrijs – ‘Trijs’ voor vrienden en familie – kan zich van het ongeluk helemaal niets meer herinneren.

“De hele dag herinner ik me eigenlijk niet meer. Ook de weken daarvoor niet. Ik had net een nieuwe baan. Ik kan me niet meer herinneren dat ik op dat bedrijf geweest ben. En ik ben er heel vaak geweest.”

Elizabeth: “Beatrijs lag op straat. Een hardloper heeft 112 gebeld en toen is er een traumateam gekomen. Ze moest op straat al gereanimeerd en geïntubeerd worden. Toen is ze meteen geopereerd. Een deel van de schedel is weggehaald omdat de hersenen aan het zwellen waren. Waarbij ze meerdere hersenbloedingen en enorme hersenkneuzingen heeft gehad. Toen heeft Trijs eerst een hele tijd op de intensive care gelegen. Het was belangrijk dat de druk in de hersenen niet te veel opliep. Niemand wist of ze eruit zou komen. Na drie dagen is ze uit de coma gehaald, maar dat gaat dan heel langzaam. Dat is geen kwestie van dagen maar van weken. Een paar dagen later heeft Beatrijs voor het eerst een woord kunnen zeggen.”

Beatrijs: “In het ziekenhuis was een arts die ‘goedemorgen’ zei. Ik zei ‘goedemorgen’ terug. Iedereen schrok zich rot. Want ineens sprak ik.”

Elizabeth: “Toen Trijs uit coma kwam en begon te praten heeft ze ook een hele tijd gehad dat ze zong. Ze heeft ook nog een hele fase Engels gesproken. Toen was ze opeens aan het werk, orders aan het uitdelen. ‘We have to close the deal, so who’s gonna pick it up today. It’s very important, shit has to be done’.”

Beatrijs na het ongeluk

Een kleine maand na het ongeluk vertrekt Beatrijs naar het revalidatiecentrum in Woerden. Maandenlang heeft ze daar alleen maar in bed gelegen.

Elizabeth: “Haar hersenen waren zo in de war. Zo zei de fysiotherapeut dat ze best zou kunnen lopen, maar zelf dacht Beatrijs dat ze geen benen had. Dan werd ze in een rolstoel getakeld en dan zeiden ze ‘probeer maar omhoog te komen’. En dan zei Beatrijs ‘Nee, want ik heb geen benen’.” 

Eind juni ondergaat Beatrijs een botlap-operatie in het Amsterdamse VUmc. Daarbij wordt een stuk schedelbot dat eerder is verwijderd weer teruggeplaatst. Met een 3D-printer is van kunsthars een nieuwe botlap voor Beatrijs gemaakt. De operatie was riskant, maar succesvol.

Beatrijs: “Die operatie heeft me echt gered. Wat ik me nog heel goed kan herinneren is dat ik wakker werd, en dacht ‘ik heb geen hoofdpijn meer’. Ik had iedere dag hoofdpijn. Zo erg dat ik er uit wilde stappen. Maar na de operatie was de hoofdpijn weg.”

Elizabeth: “Toen is Beatrijs haar kortetermijngeheugen weer gaan opstarten. Haar langetermijngeheugen was nog goed, maar het kortetermijngeheugen was helemaal stuk. Om het kortetermijngeheugen te blijven prikkelen zijn we laatst een heel weekend in Amsterdam geweest met zijn tweeën. Dan is het alsof er allemaal luikjes opengaan. Er was veel herkenning.”

Beatrijs: “We zijn bij mijn oude roeivereniging Nereus geweest. Dat was heel leuk. Jaren hebben we daar doorgebracht en het was heel fijn om daar weer te zijn. Er kwamen allemaal herinneringen terug. Van de borrels, van het roeien.”

Elizabeth: “We zijn ook weer op terrassen gaan zitten en we hebben gewandeld. Niet over de Churchillaan, want dat is te heftig. Wel langs de Amstel.”

Quote

"Ik wil me eerst helemaal gezond in mijn lichaam voelen en dan vind ik het niet erg als het een tijdje duurt. Zelfs als het jaren duurt zou ik dat niet erg vinden, als ik maar weer terugkom waar ik was."

Beatrijs Bijl

Sinds het ongeluk is Beatrijs nog maar één keer teruggeweest in Amsterdam. Maar ze is vastbesloten haar oude leven zo goed als mogelijk weer op te pakken.

Beatrijs: “Ik ga hier niet nog jaren zitten. Want het gaat gewoon echt goed met me. Ik kan zelf fietsen, ik kan zelf lopen, ik heb laatst getafeltennist. Ik kan heel veel dingen weer doen. Maar ik ben nu nog niet klaar om het drukke leven van Amsterdam aan te doen.”

Elizabeth: “Hersenletsel is superingewikkeld, dat zien we hier elke dag. Je weet nu nog niet welke schades definitief zijn, en welke tijdelijk, want hersenen kunnen weer nieuwe verbindingen leggen. De wereld weet nog zo weinig over hersenen.”

Beatrijs: “Over volledig herstel wordt niets gezegd.”

Elizabeth: “Dat durven ze nog niet hè?”

Beatrijs: “Wat ik wel de hele tijd te horen krijg van therapeuten is ‘je gaat weer terug naar Amsterdam en je gaat weer heel veel kunnen oppakken’. Ik ga sowieso weer sporten. Ik hockey bij Pinoké. Ik vind wel dat ik nog veel dingen moet leren en ik wil me eerst helemaal gezond in mijn lichaam voelen. En dan vind ik het niet erg als het een tijdje duurt. Zelfs als het jaren duurt zou ik dat niet erg vinden. Als ik maar weer terugkom waar ik was.”

Elizabeth: “Dat je op gegeven moment alles zelfstandig weer kan is het doel, de stip aan de horizon. Maar – het werd op de IC al gezegd en nu ruim elf maanden later nog steeds - we weten het gewoon niet.”

De gehavende fiets van Beatrijs na het ongeluk - AT5/Martin Damen

Het onderzoek naar de 37-jarige automobilist is inmiddels afgerond. De man is kort na zijn aanhouding weer op de vrije voeten gesteld, maar is nog steeds verdachte.

Beatrijs: “Ik kan het beter accepteren nu. De politie heeft me na het onderzoek verteld wie het heeft gedaan. Wat ik kan doen is proberen dat voor nu achter me te laten en naar de toekomst te kijken.”

Elizabeth: “De rechtszaak zal waarschijnlijk ergens volgend jaar zijn, dat zien we wel, maar dat is wel fijn. Want terwijl zij lag te vechten voor haar leven loopt degene die het heeft gedaan gewoon buiten rond. Dat vinden we wel heel heftig.”

Beatrijs: “Ik vind gewoon dat hij iets heel ergs heeft gedaan. En ik weet nu al dat ik naar de rechtszaak ga. Ik weet dat ik hem ga zien. Waarschijnlijk gaan ze wel een video-opname van het ongeluk afspelen. Die hoef ik niet te zien.”

Elizabeth: “Volgens de politie zijn die beelden zo heftig, dat ons is afgeraden om er naar te kijken.”

Beatrijs tijdens de halve marathon van Amsterdam

Komende zondag zal Beatrijs Amsterdam opnieuw bezoeken. Om vrienden en familie aan te moedigen tijdens de (halve) marathon van Amsterdam. Zelf liep Beatrijs de halve marathon twee weken voor haar ongeluk. Het startbewijs hangt nog steeds op haar ziekenhuiskamer.

Beatrijs: “Ik ga kijken. En daar heb ik zin in!”

Elizabeth: “We rennen met zo’n 60 mensen voor de Hersenstichting. Ik, mijn moeder, onze broer en zijn vrouw, onze neef. En verder veel van onze vrienden en vriendinnen, vooral van Nereus. We hebben shirts met op de voorkant twee gekruiste bijltjes, dat is de tatoeage die Beatrijs op haar ribbenkast heeft laten zetten. Dus we lopen met Beatrijs op ons hart.”

En daarna?

Beatrijs kijkt naar haar zus: “Het gaat steeds beter met me. Ik weet nu al, ik kom weer terug naar jou.”

Elizabeth: “Lekker naar Amsterdam weer?”

Beatrijs: “Ja! Ik vind het nog steeds de mooiste stad!”

💬 Whatsapp ons!
Heb jij tips? Of een interessante foto of video gemaakt? Stuur ons jouw nieuws op 0651190938