"Ik werd helemaal gek, dit wil ik echt niet nog eens meemaken", vertelt Sam. Hij heeft eind vorig jaar schurft gehad en liep er in totaal elf maanden mee rond. "Ik krabte mezelf helemaal open." Scabies, in de volksmond schurft genoemd, komt in minder dan een jaar tijd vier keer zo veel voor. Waar eind vorig jaar nog vijf op de 100 duizend mensen met schurft rondliep, is dat inmiddels twintig op de 100 duizend. "Het is niet dodelijk, maar wel heel vervelend. Dat maakt dat we er gericht iets aan moeten doen", zegt GGD-dermatoloog Henry de Vries.

Dit voorjaar leek er een begin van de piek te ontstaan. Die is dus doorgezet en blijft inmiddels constant. "Het is iets wat veel voorkomt bij studenten die samen in een huis wonen en veel wisselende intieme contacten hebben." Amsterdam als grote stad is een plek waar dit vaker voor komt: "Als mensen dicht langs elkaar lopen en leven, komt het ook meer voor", vertelt de arts.

Sam liep bijna een jaar rond met jeuk. "Het was het einde van de winter, dus ik dacht aan een droge huid. Maar een vriendin van me had het ook en dat was wel toevallig, want we sliepen in hetzelfde bed. En toen kwam langzaam wel het besef dat het waarschijnlijk geen droge huid was."

Het bleek dus schurft. Sam en zijn twee huisgenoten begonnen met de standaard riedel: smeren met anti-schurftcrème, alle kleding en beddengoed op 60 graden wassen of drie dagen in een vuilniszak om de beestjes te doden. "Maar het bleef maar terugkomen. Het is heel moeilijk om je leven helemaal van je huisgenoten te scheiden, dan ligt mijn handdoek weer per ongeluk op die van mijn huisgenoot en is er meteen kans dat het blijft bestaan."

Een nieuwe campagne

"De GGD neemt deze trend heel serieus", begint De Vries. "Daarom gaan we vanaf januari meer spreekuren organiseren." Die spreekuren zijn er al op woensdagochtenden, maar de GGD gaat het uitbreiden zodat meer mensen langs kunnen komen als ze niet van hun klachten afkomen. "Zo willen we meer inzicht krijgen in wie het heeft en bron- en contactonderzoek vergroten."

Een ander middel in ontwikkeling is de PCR-test. "Die kennen we natuurlijk van de coronapandemie. Schurft laat schilfertjes achter op de huid, en we kunnen die schilfertjes in een lab onderzoeken en kijken of er DNA van de schurftmijten in zit." Op die manier zou er secuurder op schurft kunnen worden gezocht. Wanneer die test beschikbaar is voor de Amsterdammer is nog niet bekend.

Voor Sam zou het te laat zijn, maar dit soort ontwikkelingen hoopt hij snel te zien lukken: "Ik werd helemaal gek en paranoia toen het maar niet wegging." De GGD-arts hoopt dat het de piek doet dalen. "Je ziet dat het soms ineens spontaan afneemt. Dus we hopen, zeker met de inspanning die we met de GGD nu van plan zijn, dat we die curve weer naar beneden krijgen naar het oude peil. Want er helemaal vanaf raken zal niet lukken."