Voor Adriaan is het onmogelijk om niet dagelijks aan zijn broer te denken. “Je wordt er overal aan herinnerd. In de stad, als ik vrienden tegenkom. Of een skateboard dat langs ratelt. En op het werk.” Casper en Adriaan waren compagnons en runden samen een dakdekkersbedrijf.

De broers hadden grote plannen: ze waren op zoek naar een boerderij om kranen en ander materieel kwijt te kunnen. Ze leken op elkaar, vertelt Adriaan. “Casper blonk niet uit op school en was lange tijd zoekende, net als ik. Maar als voorman deed hij het goed.”

"Casper is precies in zijn hart gestoken"

Eén jaar geleden was de Nijmeegse Casper Verheijen (29) net klaar met zijn werkdag in de buurt van het Osdorpplein. Bij een populaire coffeeshop aan de Sloterplas spreken drie minderjarige jongens hem aan. Er ontstaat een ruzie en één van de jongens trekt een mes. “Casper is precies in zijn hart gestoken”, vertelt zijn grootmoeder. “Wij kregen een telefoontje dat hij geopereerd moest worden.”

Casper redde het niet. Diezelfde dag stierf hij in een Amsterdams ziekenhuis. “We hoorden het van Adriaan: ‘Oma, hij is dood.’ Vreselijk.”

Familie en vrienden van Casper zijn woensdag, precies één jaar na zijn dood, samengekomen op de plek waar hij is neergestoken. Op een groene strook tussen de Meer en Vaart en de Sloterplas steekt zijn vader Rik een kaars aan. Caspers tante leest een gedicht voor: “Al die allereerste keren in dat allereerste jaar, waarbij je terugdenkt aan de laatste keer met elkaar.” 

Steun

Naast de kaars worden bloemstukken en rozen neergelegd. Na knuffels, tranen en een moment van stilte steekt de wind op en wijkt de groep uit naar een nabijgelegen restaurant om op te warmen. De familie is hecht: nog altijd woont het grootste deel in de omgeving van Nijmegen. Ze kregen veel steun vanuit de gemeenschap van de stad, vertelt Caspers grootmoeder. "Burgemeester Bruls van Nijmegen stond diezelfde avond nog op de stoep."

Over de steun uit de hoofdstad is ze minder te spreken. "Ik heb Femke Halsema nog een brief gestuurd, maar daar hebben we niets op teruggekregen." Rik vindt het moeilijk te verteren dat de Amsterdamse politie voorlopig stopt met preventief fouilleren. "Terwijl het volgens mij wel noodzakelijk is in de maatschappij van vandaag." Hij hoopt dat de gemeente zich bedenkt.

Rechtszaak

Het is nog steeds onduidelijk wat er precies gebeurd is. De rechtszaak tegen de drie verdachten biedt hopelijk meer duidelijkheid, zeggen de nabestaanden. Die begint volgende maand, als de drie jongens voor de kinderrechter staan. Ze mogen hun zaak in vrijheid afwachten, laat het Openbaar Ministerie weten.

Als dat opheldering biedt, is dat natuurlijk goed, zegt Adriaan aan de bar van het restaurant. "Maar dan nog kunnen wij dit niet afsluiten. Nooit." Hij moet sterk zijn, vindt hij. "Ik ben mijn broer kwijt, mijn compagnon. Maar mijn ouders zijn een zoon verloren. Voor hen wil je er staan."