"Nog één keer m'n trouwdag vieren": WensenAmbulance vervult Anjo's laatste wens

"Het waait stevig, dus we pakken je even goed in." Verpleegkundige Margot Horning trekt de deken tot aan de kin van Anjo, een zeventigjarige vrouw die op een brancard ligt in haar verzorgingstehuis. "En we willen natuurlijk niet dat je er té sexy uitziet - het is wel je huwelijksjubileum hè?", zegt ze met een knipoog. "Je man ziet je aankomen."

Jubileum

Haar dochter Michelle heeft Anjo opgemaakt. Op haar blouse prijkt een broche met een bloem. Het is dan ook een feestdag: vandaag is ze 25 jaar getrouwd. Het ze laatste keer dat ze haar trouwdag kan vieren, voor ze binnenkort komt te overlijden.

Haar man Dennis staat al decennia als zanger op de bühne. Anjo stond hem bij als zijn vaste geluidsvrouw. Ze wijst naar een boekenplankje aan de muur van de kamer. Daar staat een cd, met vier nummers. "Die heeft hij allemaal voor mij geschreven", zegt Anjo. Ook haar favoriete nummer staat erop: Ik Hou Van Jou.

Gepokt en gemazeld

Margot en de chauffeur van vandaag, Onno Mittelmeijer, hebben vóór de rit het verloop van de dag en alle mogelijke risico's nog even doorgenomen. Het werk bij de WensenAmbulance doen ze vrijwillig, maar allebei zijn ze gepokt en gemazeld in de zorg.

"En al onze vrijwilligers doorlopen ook de nodige trainingen", vertelt Margot. Ze rijdt al meer dan tien jaar mee de WensenAmbulance. "Je kan mensen helpen bij hun laatste wens", legt de 62-jarige Amstelveense uit. "Dat maakt het zo fijn. Dat mensen blij zijn dat je er bent."

Een half uur later wordt Anjo onder luid applaus buurthuis De Aker binnengereden. Dennis heeft alle vrienden en familie van het stel dan al opgewarmd met voornamelijk Caribische dansplaten. Maar als hij zijn vrouw een kus heeft gegeven en de kaart die zij voor hem schreef in ontvangst heeft genomen, zet hij zijn zelfgeschreven Ik Hou Van Jou In. Zachtjes zingt Anjo door haar tranen mee. "Ik hou van jou / Je bent mijn mooie, lieve vrouw." 

Onno en Margot kijken van een afstandje toe. Op andere ritjes moeten ze nog wel eens bijspringen, maar vandaag is een ontspannen dag. "Het gaat gemakkelijker dan ik vooraf had gedacht", zegt Margot opgewekt. "Het is altijd even kijken hoe iemand er zelf onder is. Pas als je iemand ziet kan je inschatten waar je rekening mee moet houden."

Toch weet ze nu al dat ze aan het eind van de dag goed afgemat zal zijn. "Je stelt je compleet in om iemand de hele dag te helpen, dus je bent de hele tijd aan het lezen of iemand moe is, of iemand het volhoudt. Dus ja, na afloop ben ik altijd best wel moe." Ze lacht. "Maar dat is niet erg."