Start van hoofdcontent

Stad

nl

Tinke maakte gisteren een noodlanding op Schiphol: 'De dood in de ogen'

1 januari 1900, 00.19 uur · Aangepast 2 november 2015, 19.33 uur

'We hadden al flinke vertraging vanwege de mist, maar uiteindelijk gingen we toch de lucht in en na twintig minuten zag ik opeens aan mijn linkerkant een enorme lichtflits en hoorde ik heel veel lawaai', vertelt de 35-jarige Tinke uit Zuidoost. Ze zat gisteren in het vliegtuig dat vanaf Schiphol op weg naar Praag was, toen plots één van de twee motoren het begaf.

'Het leek op vuurwerk of onweer en dat lawaai bleef aanhouden en niet heel veel later zag ik wel wat paniekerige gezichten om me heen', vertelt Tinke. De piloot vertelde de passagiers vervolgens via de intercom dat de rechter motor was uitgevallen en dat het vliegtuig een noodlanding moest gaan maken.

'Veel huilende mensen'
Het vliegtuig keerde om en maakte koers terug richting Schiphol. 'De piloot vroeg ook of er een piloot of technisch personeel aan boord was, dus dat was wel een oncomfortabele boodschap', vertelt Tinke. Intussen was de sfeer onder de passagiers helemaal omgeslagen. 'Veel huilende mensen en paniek in de ogen (...) Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat iedereen wel een traantje heeft gelaten. Ik ook, ik was er ook niet zeker van dat het goed zou komen.'

'Mijn eerste gedachten waren toch wel van: "Oh, is dit het nu", dan is het toch wel een beetje te vroeg zo om op deze manier aan je einde te komen. Maar het enige dat je kunt doen is je overgeven aan de situatie', vertelt ze. Stewardessen aan boord hebben tijdens de terugkeer naar Schiphol alle veiligheidsprocedures doorgenomen. Tijdens de landing zelf moest iedereen met het hoofd omlaag tussen de armen zitten.

'Heb m'n hoofd naar beneden gedaan'
'Ik durfde niet naar buiten te kijken. Het was toch heel mistig en dat er dan heel veel brandweer en hulptroepen zouden staan. Aan de ene kant is dat natuurlijk heel fijn, maar aan de andere kant toch ook beangstigend, want die staan er niet zonder reden. Ik zat aan het gangpad en heb m'n hoofd naar beneden gedaan en zat wel af te tellen'. Op het moment dat het vliegtuig daadwerkelijk geland was werd er luid geapplaudisseerd door alle passagiers. Toch moest iedereen nog ruim een half uur blijven zitten voordat er uitgestapt kon worden.

Het is wat ze deed was een appje naar haar vader en moeder sturen, dat ze een noodlanding hadden moeten maken. 'Heb de dood in de ogen gekeken', schreef ze aan haar moeder. 'We zijn ons kapot geschrokken', vertelt moeder Lony. 'We zijn ontzettend dankbaar dat het goed is afgelopen, want je realiseert opeens wel dat het ook heel anders had kunnen zijn', vertelt ze. Samen met haar man is ze vervolgens het internet af gaan speuren om te zien of er meer informatie te vinden was.

Geen opvang passagiers
Eenmaal uit het vliegtuig verbaasde Tinke zich over het feit dat er niets voor de passagiers geregeld was. 'Ik heb toen zelf maar bij het grondpersoneel aangegeven: "Goh weten jullie wel wat voor paniek er in het toestel was. Het zou toch wel fijn zijn als we op zijn minst een glaasje water zouden krijgen."' Dat glaasje water kwam er uiteindelijk wel. Maar veel beter nog: een Tsjechische band die op het vliegtuig zat heeft in de luchthaven een optreden gegeven om alle andere passagiers een beetje te laten ontspannen. Ze maakte er een filmpje van.
abc5media_video_1

Tinke zelf probeerde meteen een nieuwe vlucht naar Praag te boeken, omdat ze daar vanwege haar werk vandaag moest zijn. Dat lukte uiteindelijk ook nog en met enigszins knikkende knieën is ze om drie uur 's nachts met een ander vliegtuig vertrokken, net als veel andere passagiers. 'Eerlijk is eerlijk, ik heb wel om een plek bij de nooduitgang gevraagd', zegt Tinke.

Luister het hele interview met Tinke hieronder.
abc5media_video_0