Havendominee Leon Rasser(50) stapt al twintig jaar elke dag op zijn fiets om de zeemannen in het Westelijk Havengebied te bezoeken. Jaarlijks komen er zo'n 5000 schepen naar Amsterdam. De bemanningsleden zijn vaak maanden van huis en leven in isolement en dat probeert hij te doorbreken door met ze in gesprek te gaan
Hij hoort de meest bizarre verhalen. Zo sprak hij ooit met een zeeman uit de Filipijnen die een huurmoordenaar had ingeschakeld omdat zijn vrouw lesbisch was geworden.
Rasser heeft op het eerste gezicht weinig weg van 'een man van god'. Zijn spijkerbroek, fluoriserende hesje en felgele bouwhelm, zijn in de ruwe wereld van de haven van groot belang. Daarnaast gebruikt hij woorden, die je niet vaak hoort uit de mond van een dominee: 'porno' en 'kuttenlikker'. Al zegt hij dat laatste woord wel met het schaamrood op de kaken.
De havendominee begint zijn dag in het Seamen's Centre, het zeemanshuis in het Westelijk Havengebied. Het is een soort kantine waar jaarlijks duizenden bemanningsleden samenkomen om te drinken, karaoke te zingen of een spelletje te spelen. Aan de muur hangen de zeelieden van alles op, vertelt Rasser. 'Ze zijn vaak maanden weg, dit moet als thuis voelen.'
Met de folder voor het zeemanshuis in zijn tas, springt Leon Rasser op zijn fiets. Normaal is die elektrisch, maar omdat we vandaag naar een kolenschip gaan, heeft hij zijn oude barrel meegenomen. 'Zonde van mijn fiets.'
Vandaag bezoekt Rasser een schip dat net is aangekomen vanuit Indonesië. De Indiase bemanningsleden zijn al meer dan negen maanden van huis. Ze zijn geïnteresseerd in een gesprek met de dominee, maar vooral in zijn goedkope simkaarten. 'Jezus bracht brood en het woord, maar ik breng ze het bellen en internet. Ik zeg wel altijd: geen porno.'
Wil je meer zien van havendominee Leon Rasser? Kijk dan hier de hele aflevering van De Straten van Amsterdam.