Keti Koti-herdenkingen vroeger in Krasnapolsky: 'Je weet toch, fancy'

Mitchell Esajas van The Black Archives deed onderzoek naar de eerste herdenkingen in Amsterdam. Hij kwam erachter dat vrijwilligers al eerder op 1 juli herdenkingen organiseerden. 'Het was een groot feest, ging door tot bam. Dus aan de ene kant was het een moment van samenkomen en kritisch debat en aan de andere kant was het ook feest.' 

De eerste Keti Koti optocht was in 1963, op papier is dat honderd jaar na de afschaffing van de slavernij, in de praktijk is dat negentig jaar later. De tot slaaf gemaakten moesten namelijk nog tien jaar doorwerken voor zo goed als niets.

Uit het onderzoek blijkt dat de herdenking in Amsterdam niet echt met open armen ontvangen werd, maar er was ook geen verzet. 'Het was echt een Surinaams ding. Dus, de Surinamers, die er waren. Dat waren er ook niet heel veel, paar honderd, die kwamen hier op af. En volgens mij boeide het de rest van de stad niet heel veel, toentertijd. Mooi om te zien dat het in de loop der tijd wel is gegroeid.' 

'Pata, wagi, doekoe'

Rondom Keti Koti werd er door een van de organisatoren, de organisatie Wie Eegie Sanie (Ons eigen ding), een krantje gemaakt. Dat deden ze in het Nederlands maar vooral in het Sranangtongo. 'In die tijd werd Sranangtongo gezien als een minderwaardige taal. Maar toen zij zagen dat er steeds meer Surinamers waren dachten zij hé, onze cultuur en taal is wel iets waard.' 

'Pata, wagi, doekoe en zo zijn er heel veel andere voorbeelden die door heel veel jongeren met allerlei achtergronden worden gebruikt. Veel van hen weten dus niet dat er een hele interessante geschiedenis achter die taal ligt. Dat Sranangtongo 100 jaar geleden bijna verboden was om te spreken.'