Wouter de Vries krijgt nog dagelijks reacties, steunbetuigingen en condoleances naar aanleiding van de moord op zijn broer Peter. De uitvaart en het publieke afscheid in Carré hebben diepe indruk op hem gemaakt. "Dat vergeet ik mijn hele leven niet meer."
Wouter zit op 6 juli met zijn gezin in een sushi-restaurant na de diploma-uitreiking van zijn dochter. Via een pushbericht verneemt hij dat zijn broer is neergeschoten op de Lange Leidsedwarsstraat in Amsterdam.
"Toen kwam er via NU.nl een bericht binnen en op die manier hebben wij het te horen gekregen. Dan kom je in een rollercoaster terecht en moet je op een gegeven moment accepteren dat het waar is", vertelt Wouter.
Negen dagen na de schietpartij overlijdt Peter R. de Vries aan zijn verwondingen. Al snel wordt duidelijk dat iedereen die dat wil hem een laatste eer kan bewijzen bij een publiek afscheid in Carré. Duizenden mensen uit het hele land - van betrokken burgers tot nabestaanden - reizen af naar het theater aan de Amstel, waar De Vries ligt opgebaard.
Negen dagen na de schietpartij overlijdt Peter R. de Vries aan zijn verwondingen. Al snel wordt duidelijk dat iedereen die dat wil hem een laatste eer kan bewijzen bij een publiek afscheid in Carré. Duizenden mensen uit het hele land - van betrokken burgers tot nabestaanden - reizen af naar het theater aan de Amstel, waar De Vries ligt opgebaard.
Wouter de Vries roemt burgemeester Halsema voor haar houding richting de familie. Zo zocht ze persoonlijk contact en faciliteerde ze het publieke afscheid in Carré. "Wat een fantastische vrouw. Qua oprechtheid, qua wat ze gedaan heeft, echt top."
"Via NU.nl kwam er een bericht binnen en op die manier hebben wij het te horen gekregen"
Een dag later vindt, ook in Carré, een drukbezochte, besloten ceremonie plaats voor familie, vrienden en collega's. Broer Wouter is één van de mensen die een speech houdt. "Ik heb een toespraak gehouden over Peter zonder R. Dat ging over onze jeugd: Peter was nummer vier, ik ben nummer vijf in het gezin van zes. We zaten potdicht op elkaar en met name in onze jeugd hebben we heel veel samen gedaan. We voetbalden samen, zaten in dezelfde klas en zaten zelfs achter dezelfde meiden aan."
Na de ceremonie is Wouter één van de zes dragers van de kist van zijn broer. "Daar raakte ik heel emotioneel bij. Toen kwam heel Carré ook nog overeind. Dat vergeet ik mijn hele leven niet meer. Mijn diepste ziel is daar geraakt", beschrijft Wouter zijn herinnering aan die dag.
Hij hoopt dat zijn broer niet alleen herinnerd zal worden als Peter R. "Ik hoop dat iedereen de bewondering die die voor Peter heeft, probeert te vertalen naar zichzelf. Die onverschrokkenheid, kan ik dat zelf ook een beetje worden? En waarvoor zou ik het dan willen? Dat doorzettingsvermogen - dat ik zo bewonder - ik hoop dat hij later geroemd wordt om wat hij betekend heeft voor veel mensen in deze samenleving."