Frank Willms, de jongste van het drietal, loopt gevolgd door zijn advocaat de rechtszaal in en neemt vooraan plaats. De veroordeelde Hans Willms komt onder bewaking de zaal binnen. Hij zegt iedereen goedemorgen, kijkt even achterom en geeft dan zijn vrouw, Suzan H., een bemoedigend knikje. Robert Willms zou ook aanwezig zijn bij de zitting, maar is met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Zijn advocaat is wel aanwezig. 

Rietje Willms (80), de weduwe van vastgoedman Edward Willms, werd in 2016 vermoord door haar eigen zoon Hans in haar woning aan het Kastanjeplein in Oost. Willms zou door haar overleden man vele panden aan het Kastanjeplein bezitten. Daaraan ontleende zij ook de bijnaam 'Hertogin van het Kastanjeplein'. 

Wijzigingen testament

In de rechtbankzittingen na de moord werd duidelijk dat Rietje Willms overleed aan een toegediende overdosis morfinetabletten. In afgetapte telefoongesprekken bespreken Hans en zijn vrouw waarom het fijn is dat de moeder gecremeerd is. Op die manier konden er dan geen sporen meer gevonden kunnen worden, die mogelijk naar hen zouden leiden. Ook kwam in de gesprekken naar voren dat zolang zij niet bekennen er geen veroordeling is. 

In 2018 werden Hans en zijn vrouw allebei veroordeeld tot celstraffen van 10 jaar wegens doodslag. Het echtpaar ging in hoger beroep. Dit resulteerde in een celstraf van 15 jaar en negen maanden voor Hans. H. werd vrijgesproken, omdat er onvoldoende bewijs was voor haar mogelijke bijdrage. Hij ging later in cassatie, maar de Hoge Raad hield zijn veroordeling in stand. 

In het verleden zijn er drie wijzigingen in het testament van Rietje Willms aangebracht. De laatste wijziging die is doorgevoerd dateert uit 2013, toen de broers Robert en Frank Willms uit het testament zijn gehaald. Hans was vanaf dat moment de enige erfgenaam.

De rechter legt uit dat als een kind zijn moeder vermoordt, je automatisch het recht verspeelt op de erfenis. In het testament is opgenomen dat als Hans om wat voor reden dan ook niet zou kunnen erven, zijn kinderen alles erven.

Verwaarlozing

Frank Willms heeft het vermoeden dat zijn moeder de wijzigingen aanbracht onder druk van zijn broer Hans. Volgens hem waren de omstandigheden nogal merkwaardig. "Mijn moeder was dement aan het worden. Hans heeft haar toen uit het tehuis gehaald, gewoon ontvoerd eigenlijk. Daarna heeft hij mijn moeders testament veranderd. Ik betwist dat dit eerlijk is gegaan."  Met dat "eerlijk gaan" doelt Frank op de voorschriften die horen bij zo’n wijziging. "Mijn moeder zou dat nooit gewild hebben."

Hans zegt op zijn beurt altijd goed voor zijn moeder te zijn geweest: "In die hele rechtszaak heb ik altijd gezegd dat ik onschuldig was aan de moord. En ik ben ook onschuldig. Na de dood van mijn vader heb ik zestien jaar voor mijn moeder gezorgd." Hij begint te huilen en smeekt de rechter om een door hem geschreven brief te lezen: "Ik zou het op prijs stellen als u het leest".

Volgens Frank heeft Hans helemaal niet goed voor hun moeder gezorgd. "Mijn moeder werd ziek en kon niet meer voor zichzelf zorgen. Hans en zijn vrouw Suzan hebben haar volledig geïsoleerd. De ramen werden geblindeerd, en ze kon niet naar buiten. Hans en Suzan keken niet eens om naar mijn moeder", zegt de jongste broer. "Dan ben je heel machteloos. En dan krijg je een testament te zien dat is opgemaakt door een vrouw die niet meer capabel is. Een vrouw die niet eens meer weet wat een testament is."

Erfgenamen

De rechter legt nog eens uit dat het voor de belangen van Hans niet meer uitmaakt of het testament wel of niet wordt vernietigd. "Het maakt voor hem geen verschil, wel voor zijn kinderen." De rechter vraagt aan Frank en zijn advocaat of het "onverteerbaar" zou zijn als de kinderen van Hans de nalatenschap zouden krijgen. "Voor mij niet", antwoordt Frank. Ondertussen veegt hij zijn tranen weg. "Die kinderen hebben genoeg meegemaakt en mogen ook mee delen in de erfenis." Hoe groot de erfenis precies is, is nog altijd onduidelijk. Het zou in ieder geval gaan om geld, verschillende panden of de opbrengst van de verkoop daarvan.

Na afloop van de zitting legt Frank uit waarom hij zich zo opstelt naar de kinderen van zijn broer. "Het is heel simpel, de kinderen kunnen er niks aan doen. Die moeten hun vader missen. Ik ga niet voor het volle geld, dat interesseert me helemaal niet. Het gaat om de eerlijke verdeling." Na de vraag hoe Frank het vond om zijn broer weer te zien, klinkt een diepe zucht. "Het doet me eigenlijk niks meer, het raakt me niet meer. Ik heb hem vanaf 2020, sinds zijn laatste veroordeling, niet meer gezien."

De uitspraak over nietig verklaren van het testament is op 4 mei.

AT5 maakte eerder deze video over de zaak: