"Ik hoorde een grote plons", vertelt Henk aan de telefoon. Hij en zijn vriendin zaten afgelopen zaterdag op het terras van een restaurant aan de Prinsengracht toen een busje met negen Poolse toeristen in de gracht belandde. Eerste zochten ze er niks achter, maar toen draaide zijn vriendin zich om, zag wat er aan de hand was en gaf een gil. Vanaf dat moment leek het op de automatische piloot te gaan, vertelt Henk. "Ik rende er naartoe en toen ik aan de kade stond hoefde ik niet na te denken. Ik deed mijn jas uit en sprong het water in."

"Ik zag zoveel mensen in die kleine bus, die zo snel aan het zinken was. Vier mensen waren op het raam aan het bonsen, maar ze kwamen er niet uit. Ik zag een jongen die met zijn elleboog het raam probeerde te breken en het lukte niet. Hij zat onder het bloed. Het was zo stressvol."

Hoewel de twee vrouwen die voorin zaten het bleven proberen, ging de deur maar niet open door de druk onder water. "Ik moest mijn voeten op de zijkant van de auto zetten en met twee handen en met volle kracht de deur openen." Dat toevallig hij daar aan de kade op een terras zat lijkt een geval van 'de juiste plek op het juiste moment': de 29-jarige Amsterdammer duikt namelijk als hobby en heeft veel ervaring met duiken in koud water. "Misschien was ik wel niet het water ingegaan als ik er geen ervaring mee had."

Toen hij de deur opende, zonk de bus steeds sneller naar de bodem. "Het was kritisch dat iedereen snel er uit zou komen. Gelukkig kon iedereen over de stoelen heen klimmen en ontsnappen."

Twee van de negen inzittenden bleken niet kunnen te zwemmen en dus moest Henk ze helpen om veilig uit het water te komen. "Ik hield ze bij me. Een rondvaartboot parkeerde heel kundig parallel aan de bus, waardoor zij veilig de rondvaartboot op konden. Zij gaven direct dekens om op te warmen. Ik zwom zelf richting een andere boot en probeerde te zien of iedereen gered was. Mensen waren aan het schreeuwen of iedereen uit de bus was, maar het lukte in alle chaos niet om de koppen te tellen."

De hulpdiensten kwamen aanrijden toen Henk de inzittenden uit de bus had gehaald en naar de omliggende rondvaartboten bracht. Volgens hem stond iedereen op dat moment stijf van de adrenaline. "Ik had het zelfs niet koud. De ambulance arriveerde en we kregen hittedekens en een check voor onderkoeling. Iedereen was enorm gespannen. Pas toen we van de duikers van de brandweer te horen kregen dat er niemand meer in de auto zat, kwam de emotie."

Eenmaal thuis met zijn vriendin had Henk tijd om te laten bezinken wat er was gebeurd. "Het had heel anders kunnen aflopen. Wat als iemand wel was overleden? Het zou traumatisch zijn. Maar ik zou het zeker weten nog een keer doen als het moet. Daar twijfel ik niet aan." Hij hoopt dat het duidelijk maakt hoe belangrijk zwemles is om dit soort situaties te voorkomen. "Scholen moeten zwemles blijven geven en verplichten. Het is essentieel."

Henk liep zelf geen verwondingen op, behalve een enkele blauwe plek. De Poolse toeristen vertelden hem dat het pas de eerste dag van hun vakantie was. Hoe het nu met ze is weet hij niet. "We hebben geen contact meer. Door alle stress konden ze ook nauwelijks Engels praten."