Elke twee jaar je opnieuw laten keuren omdat je nog steeds bent aangewezen op een mantelzorger en zijn of haar parkeervergunning. Een beugel in de douche, een scootmobiel of een urgentieverklaring voor een sociale huurwoning. 

Daphne Tabak, huisarts in de Tweede Oosterparkstraat en ambassadeur van de Landelijke Huisartsenvereniging in Amsterdam, heeft een stapel voorbeelden van collega's op haar bureau liggen. Ze sprak deze week in bij de gemeenteraad om aandacht te vragen voor de onnodige administratieve rompslomp in tijden dat huisartsen toch al tot over hun oren in het werk zitten.

Tabak: "Als je een dwarslaesie hebt, dat zijn dingen die niet over gaan. Dus de rolstoelgebonden patiënt blijft rolstoelgebonden en zal van nu tot in de verre toekomst mantelzorgers nodig blijven hebben -  en die mantelzorgers zullen ook een parkeervergunning nodig blijven hebben."

Daarnaast gaat er iets mis in de communicatie tussen burger en gemeente, signaleren de huisartsen, want negen van de tien keer is het niet de persoonlijke huisarts die zo'n beoordeling moet maken, maar een onafhankelijk, derde arts.

"Dat is eigenlijk om de arts/patiënt-relatie goed te houden, dat je geen uitspraken doet over wat iemand wel of niet kan. Daarvoor hebben bedrijfsartsen en verzekeringsartsen die eventueel weer informatie kunnen opvragen bij de huisarts", licht Tabak toe.

Verantwoordelijk wethouder Alexander Scholtes (Zorg, D66) toont zich gevoelig voor het betoog van de huisartsen. "Ik wil verder met ze in gesprek en dit signaal binnen de gemeente breed verspreiden om te kijken wat we hieraan kunnen doen", aldus Scholtes.