Jongeren met hersenletsel vallen na revalidatie in een gat, maar hier worden ze opgevangen

Robert Snijder (27) is een van de vele jongeren die door een ongeluk hersenschade opliep. Zijn dromen die hij als 24-jarige had, lagen daardoor in één klap in duigen. "Ik deed een HBO-opleiding Business Studies. Ik zat in mijn tweede jaar en toen viel ik op mijn hoofd." Hij raakte in een coma. "Noem het een winterslaap. Het was december. Toen ik wakker werd, kon ik niets meer."

Ook Fleur van Schaik (22) kreeg een ongeluk. Bepaalde delen van haar hersenen communiceren daardoor niet goed meer met elkaar. Ze is tosti's aan het maken in de keuken van het Erik Scherder Huis. "Dat is in principe niet moeilijk", vertelt ze. "Maar het gaat om het organiseren ervan. Zo moet het op tijd klaar zijn en je moet de juiste hoeveelheid hebben."

Die kleine dingen zoals tosti's maken, kunnen een groot verschil maken, vertelt initiatiefnemer van het Erik Scherder Huis Adriaan Theeuwes. "Op het moment dat je hersenletsel krijgt, ben je een heleboel kwijt. Initiatief nemen, samenwerken, met geld omgaan. Het is allemaal op een laag pitje gekomen." Al leren ze dat hier weer oppakken. Dat is belangrijk, want het geeft de jongeren weer een doel in het leven. "95 procent van de mensen met een niet-aangeboren hersenletsel is ouder dan 65", zegt Theeuwes. "Jongeren zijn daardoor een vergeten groep."

Tussen wal en schip

Dat jongeren vaak tussen wal en schip vallen, beaamt ook de vader van deelnemer Robert, Bert Snijder. "Ze vallen in een gat. Er is niets anders dan een verpleegtehuis voor ze." Snijder vertelt dat daar de kans bestaat dat de jongeren terugvallen in hun conditie en sociaal geïsoleerd raken. Maar niet hier, in het 'Scherder Huis'. Hier zitten ze met lotgenoten, waardoor ze ook elkaar motiveren. "Hier leren ze om te kijken naar wat ze wél nog kunnen."

Bij Snijder neemt het veel zorgen weg. "Ik heb niet het eeuwige leven en op een gegeven moment moet Robert terug de maatschappij in. En het is een harde maatschappij, zeker als je een beetje anders bent." De trotse vader ziet binnen twee maanden al grote verschillen tussen zijn zoon vóór het traject en zijn zoon nu. "Hij zegt vaak dat hij het zelf allemaal kan. En daarnaast zag ik hem net voor het eerst in tijden weer zonder zijn stok lopen." Emotioneel wordt hij er wel een beetje van, bekent hij. "Je ziet je zoon letterlijk en figuurlijk weer op zijn eigen benen staan."

Binnenkort staat er een cursus taarten bakken van Janny van der Heijden op de planning. Ze hebben al danslessen gehad en de jongeren gaan het aankomende jaar nog veel meer leuke dingen doen. Ook serieuze dingen horen erbij. Zo pakken veel van de jongeren weer een studie op. Theeuwes: "Als je actief mee wil doen in de maatschappij, wat het doel is, is een studie doen en/of een baan hebben essentieel."

9-tot-5-baan? Ja, graag!

Robert gaat binnenkort een studie beginnen tot sociaal werker. "Er is weer een toekomst voor mij mogelijk", zegt hij. "Ik leer hier om zin aan het leven te geven." En hoe Fleur de toekomst voor zich ziet? "Mijn droom is iets wat veel mensen juist willen voorkomen: het hebben van een 9-tot-5-baan, vijf dagen per week werken. Ik wil een toevoeging zijn aan de maatschappij."

Het programma duurt een jaar. Daarna hoopt Theeuwes dat de jongeren op eigen benen kunnen staan. "We willen zoveel mogelijk bereiken binnen een jaar, en als het nodig is, blijven we ze nog volgen." De wens is om nog veel meer Erik Scherder Huizen te openen, zodat nog meer jongeren de kans krijgen om hun grenzen te verleggen.