Paarse Vrijdag zet ouders, scholen en politiek op scherp

Vervelende reacties? Cordula Rooijendijk, nu drie jaar directeur op een Montessorischool in Oost kan het zich niet herinneren. "Ouders zijn heel blij op de manier waarop we het vieren. Op deze school is er echt veel draagvlak voor de manier waarop we het doen."

De Montessorischool Op de kade, gelegen aan de Entrepothaven, is volgens Rooijendijk een bijzondere school. "Er zijn kinderen van allerlei afkomsten. Echt een gemengde school, waarvan er niet meer zoveel zijn in Amsterdam." Met ouders die expat zijn, praktisch opgeleid, een immigratieachtergrond hebben - noem maar op. "En allemaal zijn ze blij met Paarse Vrijdag."

Polarisatie

Wel hoort ze onder collega's sinds kort andere geluiden. "Je merkt dat er meer vragen zijn dan voorheen. De laatste jaren is er meer polarisatie op dit gebied. Dat merk je echt wel."

De onrust ontstond onder ouders die zich zorgen maakte of Paarse Vrijdag niet meer is dan alleen voorlichting. Zij vreesden dat kinderen opvattingen zou worden opgelegd die ingaan tegen hun eigen overtuigingen.

Denk-fractievoorzitter Sheher Khan kan zich die zorgen goed voorstellen. "Er zijn ouders die zeggen: waarom leggen we niet de aandacht op het voorkomen van pesterijen? Ik denk dat dat ook een betere insteek is, waarmee je alle ouders meekrijgt." Paarse vrijdag is wat Khan betreft niet de enige manier om dat doel te bereiken. "Paarse vrijdag, daar zit een bepaalde aannamen in, er zit een bepaalde ideologie achter", vindt hij. En dat schrikt sommige ouders af.

Conservatief

Wie die ouders zijn, is niet eenduidig te zeggen. Rooijendijk ziet dat verzet uit heel verschillende hoeken van de samenleving komt. "Het zijn conservatieve ouders, dat is de gemeenschappelijke deler." De weerstand komt ook van expats uit Amerika. "En tijdens de week van de Lentekriebels, een voorlichtingsweek in het voorjaar, spraken BN'ers als Monique Smit er ook tegen uit." Het beeld dat alleen de moslimgemeenschap zijn bedenkingen heeft, klopt volgens Rooijendijk niet. "Het is breder."

Hoewel Rooijendijk Paarse vrijdag vol overtuiging viert - ze noemt het een feestdag - is de dag wat haar betreft geen doel op zich. Elke school moet daarin een eigen pad kiezen dat past bij de leerlingen. "Een collega-directeur van een school met veel islamitische kinderen zei: we zijn er hier nog niet klaar voor. Zij noemden het 'de week van de diversiteit'. Zo boden ze evengoed aandacht aan seksuele diversiteit." Door Paarse Vrijdag niet te noemen, was er ook geen weerstand.

Opdracht

Volgens onderwijswethouder Marjolein Moorman (PvdA) is er van een dwingend karakter rondom Paarse Vrijdag geen sprake. "Tegelijkertijd is het wel zo dat scholen de opdracht krijgen vanuit het Rijk om iets te doen rondom seksuele diversiteit." Deze verplichting valt onder de noemer 'burgerschap'. "En elke school vult dat in op zijn eigen manier."

Met Paarse Vrijdag in aantocht bereidt Rooijendijk zich voor op een dag als vanouds. Haar regenboog-pak is al uit de mottenballen gehaald en ze heeft jeugdboeken, met titels als 'Prinses Kevin', klaarliggen om op te stellen in de bibliotheek. Ouders die zich zorgen maken, roept Rooijendijk op om te praten met de leerkrachten. Voor Moorman is desgevraagd nog geen regenboog-onesie besteld, maar: "Ik denk dat ik iets paars aantrek."

Khan, zelf vader van twee, vermoedt dat er op de basisschool van zijn kinderen niet voldoende draagvlak is voor een Paarse Vrijdag. "Ik denk dat de scholen aan zet zijn om te zoeken naar de beste manier om het te hebben over alle verschillende mensen die leven in de samenleving. Paarse Vrijdag is niet het enige middel om dat te doen. Ik zou scholen adviseren hoe je het meeste draagvlak organiseert."