Lizzy Ansinghstraat

“Pauwen miauwen,” vertelt Asta Sakhi van de Hare Krishna ons. Vroeger waren deze Hare Krishna’s niet weg te denken uit het straatbeeld, maar waar zijn ze nu eigenlijk gebleven? Nou, in de Lizzy Ansinghstraat. Toen de tempel daar in 2015 naartoe verhuisde, hoorde Asta Sakhi tot haar grote verrassing een pauw miauwen. Pauwen hebben namelijk een bijzondere link met Krishna en de heilige plek Vrindavan in India. “Dat kan geen toeval zijn,” zegt Asta Sakhi terwijl ze ons meeneemt naar Parividha, die sinds de jaren 70 “toegewijde” is. De Krishna’s - wat al aantrekkelijke betekent - geloven in God en willen hem liefdevol dienen. Dat doen ze door over hem te praten, door hem te vereren of door het welbekende Hare-Krishna-mantra te zingen. Het doel van dit bewustzijn is om van het menselijke leven op deze aarde terug te gaan naar de geestelijke wereld. Volgens hen is God liefde en wacht deze met smacht tot zijn zonen en dochters weer terugkomen.

Dorine was waanzinnig nieuwsgierig naar wie Lizzy Ansingh was toen ze vlak na de millenniumwisseling in deze straat kwam wonen. Ze vond het opvallend dat er een vrouwelijke naam tussen de mannelijke kunstenaars zat. Ze startte een zoektocht en kwam erachter dat Lizzy Ansingh ook een kunstenaar was. Deze Amsterdamse Joffer was het nichtje van schilder Thérèse Schwartze. Dorine is helemaal naar Arnhem afgereisd om naar een tentoonstelling over Lizzy Ansingh te gaan “en ik vond het níet mooi.”

Altijd al de atelierwoning van een kunstenmaker willen zien? Bij cartoonist Frans zijn we daarvoor aan het juiste adres. Vanaf zijn antieke poepstoel laat hij ons zien dat hij tegelijkertijd kan kletsen én karikaturen kan tekenen. Hij kan echt alles maken! Zo heeft hij bijvoorbeeld een kwartet gemaakt over wat zich allemaal afspeelt op de wallen. Frans is niet alleen cartoonist, maar ook de winnaar van een Gouden Loeki: de prijs voor de beste reclamespot. Misschien ken je de spot wel: de bierreclame van verwonderde archeologen die schedels opgraven met kapotte voortanden. Van dit gesprek in de poepstoel gaan we naar de wc-deur. Deze is namelijk volgetekend door andere cartoonisten. Er staat zelfs een originele Batman opgetekend door niemand minder dan Jerry Robinson. Een variëteit aan rariteiten dus: “Zolang ik maar door kan gaan met m’n werk komt het goed.”