Nog voordat Rebekah ruim een jaar geleden naar Nederland kwam, had ze via studentenhuisvester DUWO al woonruimte geregeld. "Op Uilenstede", vertelt ze aan NH Nieuws. "Maar daar werd ik lastiggevallen door een medebewoner en voelde ik me niet veilig meer, dus toen heb ik besloten de campus te verlaten."

Dat is inmiddels ruim een half jaar geleden. Sindsdien hopt ze van hotel naar hotel, want een hotelkamer huren mag niet voor onbepaalde tijd. "1 oktober moet ik m'n huidige hotelkamer verlaten", vertelt ze. Inmiddels heeft ze al een reservering bij een ander hotel, waar ze de kosten wat hoopt te drukken door haar kamer met een medestudent te delen.

Want wie een hotelkamer huurt, is zelfs in het gunstigste geval meer kwijt dan wat je voor een gemiddelde studentenkamer betaalt. "Wat ik allemaal met dat geld had kunnen doen", zegt ze cynisch. Ze krijgt weliswaar een studiebeurs, maar die is vooral bedoeld om het collegegeld van te betalen. "Mijn vader helpt me financieel, want met m'n visum mag ik niet veel werken."

Afhaalmaaltijden

Bovendien bieden de meeste hotels hun gasten niet de mogelijkheid zelf maaltijden te koken. "Daarom bestel ik bijna iedere dag take away", benoemt ze een van de bijkomende nadelen van een studentenleven in een hotel. Of ze niet ergens op een bank bij vrienden of kennissen kan crashen? Dat kan wel voor een paar dagen, vertelt ze, "maar is op de langere termijn geen houdbare situatie."  

Omdat ze 'pas' in het tweede jaar van haar vierjarige opleiding zit, zet ze haar zoektocht onverminderd voort. "Ik heb met veel mensen contact en zit in chatgroepen van mensen die woonruimte zoeken." De populariteit van die groep bewijst volgens de Amerikaanse dat talloze medestudenten in hetzelfde schuitje zitten. "Er zitten ongeveer tweehonderd mensen in."

Dat is volgens Rebekah mede het gevolg van de gebrekkige communicatie van de VU, want voor ze naar Nederland kwam, was ze niet op de hoogte van het nijpende tekort aan woonruimte (voor studenten). "Niemand heeft me hierover verteld." Bovendien voelt ze zich nauwelijks serieus genomen door de universiteit, want begeleiding bij het vinden van andere woonruimte heeft ze niet gekregen.

Discriminatie

Ook ervaart ze geregeld discriminatie op de woningmarkt. "Dan wordt er bij voorbaat gezegd: geen buitenlanders of studenten. Terwijl het vooral studenten zijn die op zoek zijn naar een woning." Vaak vraagt ze daarom aan een van haar Nederlandse kennissen om namens haar in het Nederlands te reageren. "Maar als ik dan langsga, word ik vaak alsnog afgewezen." 

Gisteren stak de VU de hand al in eigen boezem. De universiteit bekende namelijk dat de communicatie richting internationale studenten verwarrend is en 'beter kan'. Volgens woordvoerder Wessel Agterhof wordt voor eerstejaars internationale studenten die dat wensen een kamer geregeld, maar krijgen studenten ook het dringende advies om niet naar Amsterdam te komen zolang ze geen kamer hebben.

No rooms for us

Om mensen zoals Rebekah te helpen, hebben meerdere organisaties - waaronder studentenbond SRVU - de handen ineengeslagen en het platform noroomsforus.nl opgericht. Het platform bemiddelt tussen studenten die woonruimte zoeken en studenten die onderdak aanbieden. Een sympathiek initiatief, maar omdat het een noodoplossing is (maximaal 2 maanden) voor Rebekah geen oplossing.

Met het protest van gisteren eiste de SRVU dat voor alle dakloze studenten onmiddellijk een noodoplossing wordt gevonden, dat de communicatie van de VU over de woningmarkt in Amsterdam wordt verbeterd en dat er in de buurt van de campus vijfduizend studentenwoningen worden gerealiseerd.