Zanna Weiss, ook wel tante Zanna genoemd, had een bewogen leven. Tijdens de oorlog zat ze als dertien jarig meisje met haar familie ondergedoken in de Vinkenstraat. De Jordanese Freek en Annie den Ouden namen hen daar op. Zo overleefde Zanna de oorlog. Ze verloor echter veel familieleden, onder wie haar broertje. Met AT5 bezocht ze afgelopen mei, 77 jaar na dato, voor het eerst haar onderduikadres.  

Zie hieronder de documentaire over het oorlogsverleden van Zanna Weiss-Brassem en haar familie:

Zanna had geluk, maar 95 procent van de Sinti en Roma in Nederland ontkwam niet aan de Nazi's. Haar strijd om erkenning van dit oorlogsleed én discriminatie van Sinti en Roma won ze voor haar gevoel op 4 mei 2019. Toen mocht ze namelijk voor het eerst samen met haar zoon Galit Weiss en achternichtje Sabina Achterbergh een krans leggen namens de Nederlandse Sinti en Roma slachtoffers van de Holocaust.

Sabina Achterbergh, die ook voorzitter is van Woonwagenbelangen Nederland: "Toen zei ze: dat is eigenlijk de eerste keer dat ik me in Nederland gewaardeerd voel. Dat is heel mooi maar ook wel heel zielig dat je dat pas op je 89e kunt zeggen." Haar neef Heina Roma Mirando weet dat ze als woonwagenbewoonster niet altijd goed behandeld werd. "Mensen hebben haar heel veel pijn gedaan, maar toch bleef ze die liefde houden voor heel veel mensen, dat is belangrijk, daar kun je van leren."

Ondanks haar slechte gezondheid ging Zanna overal mee naartoe om haar verhaal te vertellen en op te komen voor de Sinti cultuur en het belang van woonwagenstandplaatsen. "Zanna komt nog uit de tijd dat we nog trokken met paard en wagen", vertelt haar achterneef, die naast haar op het woonwagenkamp in Osdorp woont. "Dat werd later een caravan. Op gegeven moment is er een reisverbod ingesteld en Zanna heeft altijd die cultuur van dat wonen in die caravan doorgezet en daar moet ook plek voor zijn."