De Straten in de Wildemanbuurt: "Hier zijn genoeg kansen om te grijpen"

"Een kraamkamer van de georganiseerde misdaad". Zo werd de Wildemanbuurt in Osdorp onlangs omschreven. Maar wat vinden de  buurtbewoners daar zelf van? Hoe ervaren ze het om in deze  buurt te wonen. We gaan op (kraam)bezoek in Sonderbuur en vragen de buren naar hun ervaringen. 

Allereerst spreken we schilder Michel, die sinds een half jaar in een zelfgebouwde pipowagen woont. Na twee jaar dakloos geweest te zijn, besloot hij op een parkeerplaats op Sonderbuur zijn thuis te maken. De buurt is voor hem als een rots in de branding. “Vooral de Marokkaanse mensen hebben me écht heel goed geholpen”. De bewoners delen hun eten en helpen hem waar ze kunnen. In ruil daarvoor houdt Michel de wijk schoon en waakt hij ‘s nachts over de straat. 

Bilal woont zijn hele leven in de Wildemanbuurt en vindt de negatieve publiciteit over de buurt pijnlijk. Zelf doet hij hard zijn best een rolmodel te zijn voor de jeugd. Als personal trainer en docent bij onderneming The Beach probeert hij de jeugd kansen te bieden die hij als kind zelf heeft moeten creëren. Hij laat met twee leerlingen zien wat voor talent er hier te vinden is en we verrassen Bilal met een warme boodschap van een familielid.

We sluiten af op een herfstige buurtborrel georganiseerd door Yvonne en Kamal, een bekend duo in de buurt. Kamal plakt ieders lekke band voor een prikkie en Yvonne zorgt voor een gezellige sfeer door te knutselen met de kinderen en evenementen te organiseren in de straat. In de garagebox, omgetoverd tot buurtontmoetingsplek, spreken we de twee en horen we hoe zij alleen maar focussen op het positieve dat de Wildemanbuurt te bieden heeft. We proosten op de gezellige middag met een halal erwtensoep.