"Toen ik dit zag werd ik boos. Ik wilde schreeuwen, schelden en vloeken", zegt Warren. "De fiets is niet alleen in brand gezet. Er zijn bloemen afgehaald en alles is over de grond gegooid. Daarna is de fiets en de boom waar hij tegenaan stond verbrand."

Herkenning voor zijn vrouw

Achttien jaar geleden begon Warren met dit idee. "Mijn vrouw heeft epilepsie. Ze kon haar fiets vaak niet meer vinden, dus versierde ik die met zonnebloemen. Daarna vergat ze ook de weg naar winkels en haar moeder, toen besloot ik op meer plekken een bloemenfiets te zetten."

De fiets in het Westerpark is haar oude fiets. "Dat maakt het extra pijnlijk. Ik weet niet hoe ik dit aan haar moet gaan vertellen, dit raakt haar nog veel meer dan mij." Twee dagen geleden bracht hij de fiets naar het park, als voorloper op het eerste weekend van april. Zijn fietsen zijn dan onderdeel van een parade die bij de 'dikke banden races' hoort, een fietsrace voor kinderen. "Ik heb deze hier alvast neergezet omdat het zo mooi bij de bloesembomen past." Volgende week komt de rest van de fietsen naar het park: "Moet ik hier straks gaan kamperen om de wacht te houden?"

Niet de eerste keer

Twee keer eerder is dit soort vernieling bij zijn fietsen voorgevallen. In de buurt van zijn huis in Noord en op de Wallen werden andere fietsen verbrand: "Ik denk dat dit een persoonlijke aanval is. Een dronken toerist kan wat bloemen van een fiets halen, maar dit soort dingen duren echt lang om te doen." Hij heeft nog geen aangifte gedaan, omdat hij verwacht dat dat niet veel oplevert: "Als er geen getuigen zijn, kunnen ze er weinig mee."

Warren baalt van de fiets, maar heeft ook medelijden met de persoon die dit heeft gedaan: "Hoe kan het dat iemand zo veel haat heeft? Iemand moet wel heel weinig liefde kennen om dit te doen." Het liefst zou de kunstenaar dit in een paar uur oplossen en zijn vrouw er niets over vertellen: "Dit is niet goed voor haar gezondheid.Maar ik ga zeker een nieuwe voor haar maken. Dit incident stopt mij niet!"