"Van een invalide ga je toch niet z'n vervoermiddel stelen? Ik kan echt niet zonder dat ding", zegt Hans vanuit zijn stoel in de woning aan de Jan Ligthartstraat. Als hij met behulp van zijn loopkruk naar buiten loopt om zijn nieuwe scootmobiel te laten zien, wordt duidelijk hoe moeizaam hij loopt. "Je kan echt helemaal niks. Dan ben je gevangen in je eigen huis, laat ik het zo maar zeggen. En ik heb er heel veel verdriet van gehad natuurlijk. Ik heb echt drie weken binnengezeten en dat vond ik het ergste."

Op die 26e maart kloppen vier jongens bij Hans aan. Ze zeggen dat ze autopech hebben. Hans sleutelt vaker aan auto's van buurtgenoten en dat weet de buurt. Hij gaat even naar boven om gereedschap te halen, als hij terugkomt zijn de jongens ineens weg. Hij praat nog even na met z'n buurman, die bij 'm op bezoek is. "Een kwartier later zegt m'n buurman: waar is je scootmobiel? Ik zeg die staat in de tuin. Niet dus. Ik schrok me echt een beroerte, ik denk wat krijgen we nou?"

Twee van de vier jongens zijn op beeld vastgelegd. De politie wil graag weten wie er verantwoordelijk zijn voor de diefstal en roept mensen die de verdachten op de beelden kennen of herkennen op om zich te melden. En of Hans nog iets tegen de jongens wil zeggen als ze dit zien? "Ze moeten eens heel goed gaan nadenken over wat ze hebben gedaan. Zij zien het misschien als een stuk speelgoed, maar ik kan niet zonder."