"Het is een zware dag voor mij, ik herinner me als de dag van gisteren hoe ik uit mijn bed geroepen werd door mijn moeder", vertelt een van de demonstranten terwijl ze staat te wachten tot de mars begint. De mars wordt georganiseerd om solidariteit te tonen. "En bewustzijn te creëren dat we er nog lang niet zijn."

Twee Nederlandse vrouwen stonden een jaar geleden op de Dam en zijn nu hier: "Verschrikkelijk is niet eens het goede woord. Het is gewoon..." Een van hen kan er geen woorden voor vinden. "Het zou maar hier in Nederland gebeuren, dat kunnen we ons toch niet voorstellen?"

Vrienden en familie

"Mijn ouders zitten daar nu nog. We hebben contact, maar kunnen niet alles bespreken", vertelt een van de demonstranten die meeloopt met de mars. "Ik wil mijn ouders terug, ik wil ze weer kunnen zien en ik wil ze in de armen vliegen en knuffelen. Hopelijk kan dat op een dag weer."

Er zijn nu zo'n 2.300 Oekraïners in Amsterdam, maar niet voor iedereen is vluchten mogelijk: "Ik ben gelukkig nog net voor de oorlog naar Amsterdam gekomen, maar sommige vrienden kunnen door het werk dat ze doen niet uit Oekraïne weg. Zij zijn voor mij echte strijders en ik denk elke dag aan ze."

"Met deze mars laten we zien dat we elke dag aan onze landgenoten denken", vertelt het meisje dat nu een jaar in Nederland woont. "We leven hier geen nieuw leven, het zit voor altijd in onze gedachten. Dit moet stoppen en meer dan onze stem laten horen vanuit heel Europa kunnen we niet."