De 23-jarige Nick Hansen liep de longen uit zijn lijf in het Vondelpark. "Dit zijn kinderen die nog veel kunnen geven aan de wereld, maar zij kampen nu met stress van het verhuizen, geweerschoten en ook moeten veel van hen families achterlaten. Zij hebben zeer traumatische ervaringen", vertelt hij. "Het is een actueel onderwerp dat dicht bij ons en de mensen in Europa staat."

Vandaag voelt Hansen zich 'alsof hij 100 kilometer heeft gelopen', grapt hij. Met een verjaardag van zijn broertje en nog veel dingen op de planning, had hij zondag geen tijd om uit te rusten. "Ik ben helemaal uitgeput en ben nog niet toegekomen om na te genieten van de reis." Toch mag hij niet klagen. "Mijn knieën en enkels voelen goed. Ik heb voornamelijk spierpijn en loop wel als een boer met veel kiespijn. Ik liep vandaag minder soepel dan mijn opa en die loopt met een stok." 

Discipline 

Dat Hansen zich inzet voor een goed doel komt niet volledig uit de lucht vallen. Dit is het derde jaar op rij dat hij zich inzet, waarbij hij de lat voor zichzelf ieder jaar iets hoger legt. "Drie jaar geleden had ik met mezelf afgesproken om niet te gaan drinken. Ik dacht toen: 'als we niet naar de klote gaan met alcohol, dan gaan we dat met iets anders doen'. Ik heb de afspraak met mijzelf dat ik mijn goal ieder jaar wil verdubbelen." 

Voorafgaand aan het twaalf uur rennen trainde Hansen in totaal vier maanden. "Je rent op de piek in één trainingsweek 100 kilometer. Dan ben je daar gewoon wel 13 à 14 uur per week mee bezig, dus daar gaat veel tijd in zitten. Je moet daarnaast ook strekken, ijsbaden nemen en zorgen dat je goed eet; dat telt allemaal wel op."

Overleven

Waar de eerste 50 kilometer van de 'Vondelrun' voor Hansen nog 'te doen' was, viel de tweede helft zwaar. "De eerste 50 kilometer ben je aan het genieten van het mooie weer en de vogeltjes die fluiten in het Vondelpark, je zit in de runner's-high. Maar rond de 50 kilometer beginnen je benen te verzuren, je knieën pijn te doen en weet je dat je nog 6 à 7 uur moet rennen."

Hoe doorsta je dat? Volgens hem gaat het om 'een manier vinden om te overleven'. "In mijn geval heb ik ervoor gekozen die pijn die niet overging gewoon volledig te omarmen, als een soort energie. Dat heb ik in de laatste 30 kilometer gedaan, om die 100 kilometer te halen." En daarmee haalde hij met zijn inzamelactie in totaal al 5.500 euro op, waarvan 5.214 euro online.

Het totale inzameldoel van 10.000 euro heeft hij nog niet gehaald. "Deze run was een uitdaging op zich; om mezelf elk jaar meer te pushen én om meer geld op te halen."

In de laatste 50 kilometer werd hij tijdens zijn 'Vondelrun' gesteund door vriend Job, die samen met hem meeliep. Familie, vrienden, kennissen en mensen om te doneren kwamen halverwege de loop om de 23-jarige renner aan te moedigen. "Familie is ontzettend trots en heeft kunnen meegenieten. Ik inspireer ze ook wel een beetje om het uiterste uit hunzelf te halen, wat ik doe, heeft ook invloed op de mensen om mij heen."

Ondanks de vermoeidheid, smaakt het voor Hansen naar meer. "Volgend jaar staat er weer iets nieuws op de planning. Dan wil ik samen met een vriend een auto van 2.400 kilo trekken, waarbij ik in totaal een marathon, dus 42 kilometer afleg", vertelt hij vol enthousiasme. Samen met die vriend hoopt hij het wereldrecord dat daarop staat te verbreken.

Maar voor nu blijft Hansen toch nog even in die 'runner's-high'. "De trots van het ervaren als je iets hebt overwonnen dat eerst onmogelijk leek."