Op de Buiksloterweg zijn deurmatten neergelegd in de vorm van een hart. Elke deurmat symboliseert een thuis dat moet worden gevonden voor een kind. Op het moment wachten er vijftig kinderen op een veilige, stabiele plek bij een pleeggezin, maar vinden die niet. Voor die vijftig kinderen is het driedubbele aan beschikbare pleeggezinnen nodig. Ellen Schulze van Levvel (een pleegzorg-organisatie) legt uit waarom. "We zoeken altijd een goede match tussen wat het kind nodig heeft en wat het gezin kan bieden." Er wordt bijvoorbeeld gelet op culturele verschillen, maar ook hoeveel tijd een ouder heeft.

Weekendpleegouders

"Mensen denken soms dat pleegzorg gaat om het langdurig opvoeden van een kind, totdat die op eigen benen staat", vertelt Schulze, "maar er zijn veel verschillende vormen van pleegzorg denkbaar." Zo zijn er crisispleegouders, voor kinderen die meteen uit huis moeten. Ook zijn er bijvoorbeeld weekendpleegouders, voor één of twee weekenden in de maand.

Het aantal kinderen dat een plek zoekt neemt af, maar het aantal gezinnen dat een kind kan opvangen daalt harder. Over hoe het grotere tekort is ontstaan, kan Schulze alleen speculeren. "We denken dat het te maken heeft de coronaperiode. De werving en voorbereiding van aspirant-pleegouders is toen stilgelegd." Daarnaast noemt ze de inflatie als één van de mogelijke redenen.

De 17-jarige Emilia is één van de (ex-)pleegkinderen. Zij werd op haar negende uit huis geplaatst. "Ik vatte het toen niet helemaal, maar ik had wel door dat het thuis niet langer ging." Ze kwam bij haar tante terecht. Die werd haar zogenoemde 'netwerkpleegmoeder'. "Pleegouders kunnen kinderen een veilige thuisbasis bieden. Nu woon ik op mezelf, heb ik een goede band met mijn ouders en loopt alles op rolletjes. Daar ben ik mijn tante heel erg dankbaar voor."

Crisispleegouder

Rineke is crisispleegouder en Jamila is netwerkpleegouder. Beide zijn het over één ding eens: de waardering die je van een kind kunt krijgen is bijzonder. Jamila vangt haar nichtje op. "Het is belangrijk dat ze ziet dat ze iemand heeft om op te bouwen. Als je dat gevoel aan een kind kunt geven: dat is alles." Rineke: "Doe het voor het kind, dan zul je zien dat het ook iets met jou doet."

Ook Marjolein Moorman (wethouder Jeugd(zorg) kwam langs bij de actie. In het midden van het hart gemaakt van deurmatten hield ze een toespraak over het belang van de pleeggezinnen. "Het is ontzettend belangrijk om de pleegouders die er zijn voldoende te ondersteunen. Ik ben ervan overtuigd dat er in Amsterdam, als barmhartige, solidaire stad, genoeg mensen zijn die dit kinderen kunnen bieden."

Volgens Schulze is kan iedereen vanaf 21 jaar met een stabiele thuissituatie pleegouder worden. "We roepen alle Amsterdammers op om na te denken over pleegzorg, of je nu single bent of een groot gezin hebt. Ook welke cultuur of religie je hebt, maakt niet uit."