Ondanks zijn zesenzeventig levensjaren beklimt Melchers met gemak de trappen van het Groene Schip, de dertig meter hoge heuvel gebouwd van afval in het uiterste puntje van het Westelijk Havengebied. Vanaf de berg heb je een prachtig uitzicht over het Havengebied. “Vroeger was hier een gigantische zandvlakte, daar heb ik heel veel vogels gespot”, vertelt Melchers bovenop de berg.

Van kinds af aan

In het boek beschrijft de stadsecoloog zijn ervaringen in de natuur, en dat begon al van kinds af aan. Als kleine jongen raakte hij tijdens het knikkeren gefascineerd door de miertjes die tussen de stoeptegels kropen. Hij ging liever op onderzoek uit dan dat hij in de klas zat. Op zijn tiende besloot hij schrijver te worden over de natuur van Amsterdam, eerst nog in een nooit voltooid schriftje. Vijftig jaar later verscheen zijn eerste echte boek, Haring in het IJ. Er zouden nog velen volgen.

Bovenop het Groene Schip laat Melchers een ‘verbeterversie’ van zijn boek zien. Op de kaft pronkt een afbeelding van een kleine plevier, een vogel waar Melchers een bijzondere band mee heeft. “Al 65 jaar lang vind ik ieder jaar een pleviernest. Maar dit jaar heb ik ze nog niet gezien”, vertelt Melchers terwijl hij naar een foto in het boek zoekt. “De kleine plevier is helemaal mesjogge. Kijk, hier gaat ‘ie broeden midden op een parkeerterrein. Er is geen eten en geen dekking voor de jongen. Toch kwamen er jongen. Het ging stormen en de jongen rolden over de vlakte en ze werden uiteindelijk opgegeten door de meeuwen.”

Melchers vindt dat Amsterdam niet goed omgaat met zijn natuur. “Er is niet één partij waarbij natuur in veilige handen is. Natuur waar niets aan gedaan wordt, natuur in de illegaliteit, weet zich vaak heel goed te handhaven. Maar zodra je de natuur aan de politiek, beleid of beheer geeft gaat het helemaal fout”, aldus Melchers. Angst dat exoten de boel overnemen heeft hij niet. “Natuur moet je gewoon z’n gang laten gaan. Het enige wat natuur nodig heeft is ruimte. En daar is in deze stad vaak een groot gebrek aan.”