Voor een afstudeeropdracht doken vier studenten van de School voor Journalistiek in Utrecht in opdracht van AT5 in de wereld van het sekswerk tijdens corona.

Deze week zal er elke dag een artikel  over de verschillende aspecten waar de sekswerkers in de stad mee te maken hebben gehad. Vandaag: mentale gezondheid bij sekswerkers en hoe de verschillende lockdowns hier invloed op hebben gehad.

Toen de sekswerkers tijdens de eerste lockdown hun werkzaamheden voor het eerst neer moesten leggen ging het mentaal steeds slechter, blijkt uit onderzoek van het RIVM. Vóór de pandemie gaven sekswerkers hun mentale welzijn een gemiddeld cijfer van een 8,4.

Gedurende de eerste lockdown nam dit snel af naar een 6,1: sekswerkers kregen te maken met een toename van klachten als stress, somberheid, vermoeidheid. Bovendien kampte een groot deel met slaapproblemen. Toen op 1 juli 2020 het werk weer kon worden opgepakt bleef het cijfer steken op een gemiddelde van 7,0. Bij een deel van de sekswerkers namen de klachten echter zelfs nog toe in deze periode.

In de tweede lockdown leek het nog niet heel veel beter te gaan met de sekswerkers, licht Anna Mason* toe. Ze werkt al jaren als sekswerker en escort, en heeft na een pauze van twee jaar door persoonlijke omstandigheden tijdens de afgelopen lockdown haar werk weer opgepakt. Toen mocht het officieel gezien nog niet, maar zonder de extra inkomsten zou ze het met alleen het geld van de uitkering niet redden.

“Op een gegeven moment moet je kiezen, ook al is het illegaal,” vertelt Anna. Volgens haar is het belangrijk om bewust te zijn van de risico’s en verstandig om te gaan met het maken van afspraken met klanten.

“Alleen omdat je sekswerker bent betekent niet dat je zomaar alles moet doen en accepteren voor geld.” De een kan dit volgens haar echter beter inschatten dan de ander: “Sommigen denken alleen maar aan het geld verdienen, bijvoorbeeld omdat ze een familie hebben om te verzorgen. Dan wordt het pas écht gevaarlijk.”

Waar de een ervoor kiest om ondanks het verbod wél op deze manier door te werken, durft de ander dat niet en moeten ze het doen met dat vaak kleine beetje spaargeld dat ze hebben. “Ik ken een sekswerker die, onder meer door de financiële stress, zodanig in een depressie zat dat ze het gewoon niet meer wist. Ze staat op het punt om dakloos te raken en heeft vijf zelfmoordpogingen gedaan, maar leeft gelukkig nog steeds.”

Sekswerker en rechtenactivist Yvette Luhrs beaamt hoe groot de invloed van financiële zorgen tijdens de lockdowns was voor sommige sekswerkers. Zo werkt een aanzienlijk deel niet als zelfstandige, maar ook niet als werknemer, bijvoorbeeld wanneer ze werkzaam zijn in een bordeel of uitgezonden worden door een escortbedrijf. Deze regeling, de opting-in, is ontworpen en opgelegd door de overheid.

“Diezelfde overheid heeft nu gezegd dat de mensen die via deze regeling werken, niet financieel gesteund worden. Dit betekende dat een heleboel sekswerkers letterlijk honger hadden, hun huur niet meer konden betalen…”

Volgens Yvette was de problematiek ontzettend groot: “Het is heel schrijnend dat je van de een op de andere dag niet meer mag werken, en in een aantal gevallen zelfs dakloos raakt.”

• Anna Mason* is niet haar echte naam. Die is bekend bij de redactie.
• Dit artikel is een afstudeeropdracht van vier studenten van de School voor Journalistiek in Utrecht. In opdracht van AT5 doken Tessa Burger, Ayla Çağlayan, Aimée Kniese  en Nina Stefanovski in de wereld van het sekswerk tijdens corona.
• Morgen lees je hoe het Prostititie & Gezondheidscentrum sekswerkers tijdens de pandemie heeft geholpen.