De vrouw huurde sinds 26 juni 2019 een kamer op de derde verdieping. Op het huurcontract stond dat het om een overeenkomst voor bepaalde tijd, een jaar, ging.  Ze betaalde een all-in huurprijs van 600 euro per maand. In de woning, die op de derde en vierde verdieping ligt, werden ook zes andere kamers verhuurd. De eigenaar woont zelf in Utrecht. 

Whatsapp

Op 25 juni 2020 stuurde de verhuurder via Whatsapp een bericht in het Engels dat het huurcontract bijna afliep. Toen de vrouw zei dat ze zich daar nog niet van bewust was maar het inderdaad geloofde, antwoordde de verhuurder: "you have been a good tenant, from our side you are welcome to stay as long as you wish". Daarna besloten beide partijen om de huurovereenkomst nog een maand langer te laten doorlopen.

De vrouw huurde daarna nog vier maanden een kamer een etage hoger voor 630 euro per maand. Ze schreef op 30 december een brief naar de Huurcommissie waarin ze stelde dat de huur van de kamer op de derde etage te hoog was geweest. Maar door de verlengde huurperiode vond de Huurcommissie dat het niet meer om een contract voor bepaalde tijd ging. Ze zou daardoor te laat zijn geweest met contact opnemen, want dat moet binnen zes maanden na het aangaan van het contract voor onbepaalde tijd gebeuren.

Wel bepaalde tijd

Omdat de vrouw dat antwoord van de Huurcommissie onterecht vond, ging ze naar de kantonrechter. Die stelde juist wel dat het ging om een contract voor bepaalde tijd. Het stond namelijk op het huurcontract. Of de overeenkomst door de verlenging en het Whatsappbericht een contract voor onbepaalde tijd is geworden is niet relevant, omdat het nu om de huurovereenkomst van 26 juni 2019 tot 1 juli 2020 ging.

De kantonrechter heeft de huurprijs vastgesteld op 221,48 euro per maand en het voorschot voor bijkomende leveringen en diensten op  150,00 euro per maand. De verhuurder moet daardoor 4.584,52 euro aan 'onverschuldigd betaalde huur en servicekosten' terugbetalen. Ook moet de verhuurder de proceskosten van de huurder, 841 euro, betalen.