Voor het programma Cultuurmakers ontmoeten we schrijver Mylo Freeman in haar atelier in de Nieuwmarktbuurt. Daar aanwezig zien we naast het zwarte prinsesje Arabella een enorme collectie zwarte Barbie poppen. Freeman, dochter van een New Yorkse jazzmuzikant en een Nederlandse moeder spreekt zelf van een ''inhaalslag''. Ze is de bedenker van het zwarte prinsesje Arabella en inmiddels zijn we 15 jaar en net zoveel boeken verder.
AT5
''Dat kan ik helemaal niet spelen, want ik heb een donkere huid en kroeshaar en prinsessen zijn wit en hebben lang blond haar en blauwe ogen.''
Mylo Freeman is illustrator en heeft daarvoor gestudeerd aan de Kunstacademie. Later is ze ook schrijver geworden. Prinses Arabella is ontstaan doordat ze een verhaal hoorde van een kennis die theaterles gaf aan een groepje kinderen van een jaar 8.
''Ze had een toneelstukje geschreven met een prins en een prinses erin en de rol van prinses wilde ze geven aan een Surinaams meisje. En dat meisje zei vervolgens: Dat kan ik helemaal niet spelen, want ik heb een donkere huid en kroeshaar en prinsessen die zijn wit en die hebben lang blond haar en blauwe ogen.''
Toen ze dat hoorde stond Freeman eigenlijk een beetje aan de grond genageld. ''Ik dacht: Wat erg dat ze dacht dat ze geen prinses zou kunnen spelen. Maar ik dacht ook, en dat vond ik eigenlijk nog erger, dat ik zelf nog nooit aan een zwart prinsesje had gedacht, als beeld.'' Daar was een mooie taak weggelegd voor Freeman en ze begon meteen aan het (kinder)boek Prinses Arabella.
Belang bredere representatie
Prinses Arabella is inmiddels in verschillende landen uitgebracht en vertaald. Een bredere representatie in onze maatschappij is voor alle kinderen belangrijk. Freeman citeert: ''Zwarte kinderen zien de wereld alleen door ramen en zij hebben meer spiegels nodig. En andere kinderen zien de wereld veel meer door spiegels en zij moeten de wereld ook door ramen leren zien.''
Dat Rembrandthuis heeft me dus toch ook een beetje geïnspireerd tot het volgende prentenboek dat ik wil maken.''
Amsterdam inspireert
Freemans liefde voor Amsterdam is groot, ze voelt zich enorm thuis in de stad. Ze woont in de gemengde Nieuwmarktbuurt', waar de historie voelbaar en inspirerend is.
Freeman bezoekt graag de vele musea in de stad, waaronder het Rembrandthuis, op steenworp afstand. In de tijd van Rembrandt woonde er al een kleine zwarte gemeenschap in de buurt. En daar gaat haar volgende boek over. '
'Ik heb een verhaal bedacht over Rembrandt en een klein zwart meisje, die hier waarschijnlijk ook in de buurt heeft gewoond, die bij Rembrandt aanklopt en vraagt of Rembrandt het portret van haar vader wil maken. Dat Rembrandthuis heeft me dus toch ook een beetje geïnspireerd tot het volgende prentenboek dat ik wil maken.''
De komende maanden worden nog verschillende portretten gemaakt van opkomend Amsterdams talent, oftewel Cultuurmakers.
De portretten worden gevolgd door podcasts waarin steeds 2 cultuurmakers met elkaar in gesprek gaan.