Iedere zaterdag is daar een uitgebreid programma, met onder andere Nederlandse taallessen, informatie over het leven in Nederland, maar ook ontspannende activiteiten zoals schilderen en yoga.

Voor Marina spreekt het voor zich anderen te helpen. "Al je iemand helpt met integreren, dan krijg je er veel voor terug." Er komen veel maar getraumatiseerde mensen bij haar buurthuis binnen, vooral moeders en kinderen. "Veel van hen huilden, ze waren van slag. Maar toen ze echte Oekraïense bietensoep (borscht) aten die we voor ze hadden gemaakt voelden ze zich iets meer thuis. Alsof ze oma's bietensoep aten."

Eten is sowieso ook een van de belangrijke elementen in het buurthuis. "Nederlanders hebben hele andere eetgewoontes. Jullie eten bijna de hele dag droge boterhammen met beleg, dat is heel anders dan onze cultuur. Wij eten de hele dag warm."

En is er nog wel meer waaraan sommige Oekraïners in Amsterdam moeten wennen. Twee vriendinnen begrepen er niets van dat mensen met hun schoenen, de schoenen die ze ook dragen terwijl ze over straat lopen, in huis lopen. "Dat is het raarste dat is ooit heb gezien." Ook valt het ze op dat Nederlanders hun gordijnen open laten staan: "Ze laten hun hele huis aan andere zien. Dat is wel een beetje raar voor Oekraïners."

Hoop

De meiden zijn actief bezig met integreren. "We volgen Nederlandse lessen en doen activiteiten met het gezin waar we nu wonen. Fietsen is heel interessant. Soms gaan we naar clubs." Een mooi moment van afleiding, maar er wordt veel aan thuis gedacht. "Ik mis mijn werk, familie, mijn normalen leven. We hopen dat de oorlog snel is afgelopen. We bidden heel veel en we houden hoop dat alles goed komt en dat we naar huis kunnen."