De bewoner begon pas in november 2014 met het betalen voor stadswarmte. Volgens Vattenfall is er 'op een datum in 2013' al een zogenoemde overeenkomst tot levering gesloten. Wanneer dat precies was kon het energiebedrijf door het ontbreken van de schriftelijke overeenkomst of contractbevestiging niet zeggen. 

Deurwaarder

Vattenfall wijst erop dat zij de enige is die warmte levert op het adres van de klant. Er mocht volgens het bedrijf vanuit worden gegaan dat de klant niet heeft gewild dat de levering van warmte zou worden onderbroken. Vermoed werd dat de overeenkomst 'op afstand is afgesloten'. Om te zorgen dat de openstaande termijnbedragen nog werden betaald, werd er een deurwaarder op de klant afgestuurd.

De klant weigerde te betalen en het energiebedrijf stapte vervolgens naar de rechter. Vattenfall wilde een bedrag van 3.116 euro, waar nog rente en kosten bij zouden komen. Mocht de klant dan niet betalen, dan wilde de energieleverancier hem of haar afsluiten van de levering van warmte.

Handelaar

De kantonrechter schrijft in het vonnis dat Vattenfall 'een commercieel bedrijf is dat handelt met een winstoogmerk en is te kwalificeren als een handelaar'. Dat betekent ook dat de kantonrechter moet kunnen onderzoeken of het bedrijf heeft voldaan aan de zogeheten informatieplichten, om te kijken of er geen sprake is van 'oneerlijke handelspraktijken'. Die regel geldt pas sinds juni 2014 voor elk bedrijf. Omdat het onduidelijk is of er daadwerkelijk in 2013 een overeenkomst is aangegaan, geldt de regel in dit geval ook voor Vattenfall.

De energieleverancier krijgt daarom dus ongelijk en moet ook de proceskosten betalen.