De 27-jarige student woont op een kamer van veertien vierkante meter met een gedeelde badkamer en keuken. De helft van de week slaapt zijn zoon van drie jaar hier ook in een uitklapbaar bedje. Geen ideale situatie: “Mijn kamer is klein en gehorig en ik deel het hier met studenten die overduidelijk geen ouders zijn. Er worden feestjes gegeven en dan kan mijn zoon niet slapen, dat is geen gezonde situatie voor een kind. Soms voelt het alsof ik heb gefaald als vader en dat doet pijn.”

Hoge prijzen

Samenwonen met een kind op een studentenkamer mag niet en dat zorgt voor veel stress bij Aron: “In dit studentencomplex mag er maar één persoon zich registreren per kamer, maar mijn zoon woont hier ook de helft van de tijd. Mijn angst is dat we eruit worden gegooid en dakloos raken.” Aron zou daarom graag in een appartement willen wonen met meerdere slaapkamers, maar door het gebrek aan woningen en de hoge prijzen lukt dit niet.

In regio Amsterdam is er op dit moment een tekort van 45.000 woningen, blijkt uit de cijfers van een jaarlijks onderzoek van vastgoedadviseur Capital Value en ABF Research.

Tjerk Dalhuisen van stichting !WOON, die opkomt voor de belangen van huurders, ziet de huurprijzen al jaren stijgen. En een echte oplossing is er nog niet. “In het geval van Aron moet je naar een woning kunnen verhuizen waar je de ruimte hebt en waar een kind normaal kan opgroeien. Dat is niet meer dan normaal. Als we dit niet kunnen regelen, klopt er iets niet in Amsterdam.”

Volgens Dalhuisen was de huurprijs voor een gemiddelde woning vijftien jaar geleden nog 600 euro, maar tegenwoordig betalen mensen rond de 1500 euro voor dezelfde woning. Dat is meer dan een verdubbeling. Mensen met een gemiddeld inkomen vinden daardoor steeds moeilijker een betaalbare huurwoning.

2040

Om dit te verbeteren heeft de gemeente het plan ‘Amsterdamse Aanpak Volkshuisvesting’ gemaakt. Hiermee hoopt Amsterdam in 2040 de woningnood op te lossen. Het plan moet zorgen voor meer passende en betaalbare woningen. Voor Aron biedt dat voorlopig dus nog geen hoop op een oplossing, hooguit voor zijn kind dat tegen die tijd 20 is, en zelf misschien wel een studentenkamer zal zoeken.

Aron is niet zijn echte naam, hij is onherkenbaar gemaakt omdat hij bang is dat uit zijn kamer moet.