Te duur, ga maar sparen. Dat kreeg de nu 32-jarige Nico Naus te horen toen hij eind jaren negentig zijn ouders vroeg om een Furby. Het knuffelrobotje was destijds een grote rage onder de schoolgaande jeugd. "Iedereen had er één", vertelt Nico. "Het duurde twee jaar voordat ik het geld bij elkaar had."

Nu een kwart eeuw en meer dan vijftig miljoen verkochte Furby's later, is Nico's fascinatie nog allerminst geluwd. "En dus dacht ik: waarom ga ik ze niet weer verzamelen?"

Repareren

Via Marktplaats en andere online verkoopsites tikt Nico zijn Furby's op de kop. Niet om ermee te spelen, maar om ze te repareren. "Als ze gerepareerd moeten worden, zijn ze goedkoper." Helemaal niet moeilijk, beweert Nico. "Met een soldeerbout, een stanleymes en een multimeter kom je al een heel eind. En een borsteltje voor de vacht, nadat je ze gewassen hebt."

Ook essentieel in de gereedschapskist van de betere Furby-chirurg: tie-wraps. "Dat houdt alles bij elkaar, aan de onderkant." Na afloop van elke geslaagde reparatie krijgt de Furby een plaatsje in Nico's Furby-flat.

Aldaar is de hoogste etage gereserveerd voor enkele ereplaatsen. "De Millennium Furby heb ik meegenomen uit Amerika." Net als de Graduation Furby - voorzien van een academische baret - is het een exemplaar met een beperkte oplage.

Geen tattoo

De kneepjes van het vak leerde Nico op fansites als Reddit. "Ik heb eigenlijk alles online gevonden. Op die sites zie je ook mensen die echt het hele huis vol hebben." Sommige fans gaan zelfs zo ver dat ze hun hele rug vol laten tatoeëren met Furby's.

Zo ver zal Nico niet gaan, zegt hij. "Ik vind het gewoon leuk om ze te repareren en vind de techniek aan de binnenkant ook te gek." Ook de nieuwe generatie Furby's, onlangs op de markt gebracht, kunnen hem niet bekoren. "Daarvan kan de mond niet bewegen. Echt een gemiste kans."