Mbarki, zelf opgegroeid in Osdorp, vertelde dat in zijn jeugd de kans groter was dat je iemand tegenkwam die je op het rechte pad hield dan dat tegenwoordig het geval is. In zijn geval waren dat wijkagent Marcel ("wat moet jij eigenlijk met die jongens") en juffrouw Joke die hem na schooltijd hielp om van het stotteren af te komen. "Het stotteren heeft mij lang achtervolgd, maar mede dankzij haar kan ik hier vandaag staan en jullie zonder veel haperingen toespreken", vertelt Mbarki. 

De wethouder Jongerenzaken stuurde journalist Margalith Kleijwegt op pad om 'verhalen over het jongerenwerk' in de stad te verzamelen. Haar boekje ondersteunt wat al langer wordt gesignaleerd: het jongerenwerk is te veel versnipperd geraakt. En dat betekent veel verschillende subsidiepotten bij de gemeente waar een veelvoud aan jongerenwerkorganisaties om vecht wat uiteindelijk de kwaliteit van 'de jongerenwerker' niet ten goede komt.

"Niet iedereen die voor de klas gaat staan is een goede leraar. En niet iedereen die met jongeren werkt is automatisch een jongerenwerker", aldus Mbarki.

Daarom komt hij nu met de Amsterdamse Jongerenwerk Academie, een platform dat, volgens het persbericht, een garantie voor vakmanschap moet worden en moet leiden tot een professionele Amsterdamse standaard voor het jongerenwerk.

Maar vooral wil de gemeente weer terug naar een beperkt aantal jongerenwerkorganisaties met wie contracten worden aangegaan voor steeds een periode van zes jaar. Mbarki: "We kunnen dit en we gaan dit ook gewoon doen. Ik zie het al helemaal voor me. Dat je gewoon een overzichtelijk veld hebt en dat jongeren overal in de stad de garantie hebben dat er een goede jongerenwerker is die ze ziet en die ze verder kan helpen."