'Laat een bericht achter na de piep', klinkt het wanneer Rob voor de zoveelste keer zijn vriend Aart probeert te bereiken. "Ik krijg helemaal niemand te pakken man. Je kan niet overal iemand anders de schuld van geven, maar dit komt ook door hem denk ik dan."

Rob is aan het ijsberen in zijn kleine en overvolle woonkamer. Hij is pas zijn portemonnee kwijtgeraakt met daarin allerlei belangrijke pasjes. Hij probeert instanties te bereiken om weer nieuwe te laten maken. "Alles gaat mis, hij zit de hele dag met mijn leven te klooien." Op de vraag over wie hij het heeft, reageert Rob resoluut 'de satan natuurlijk'. 

Oog in oog

"Ik zou 'm op z’n flikker willen geven die klerelijer, maar wat niet tastbaar is, dat is lastig hè." Volgens Rob zit 'de satan', zoals hij hem noemt, achter de meeste ellende in zijn leven. En hij schrijft zo goed als alle tegenslagen in zijn leven aan hem toe.

"Bijna wel, ja. Het begint soms ‘s ochtends al, als ik iets laat vallen. Dat is dan een voorbode dat er die dag van alles mis zal gaan. En vaak is het ook zo." Ondanks dat Rob niet gelovig is, gelooft hij dus wel degelijk in deze kwade entiteit die hem constant opzoekt. Eén keer, beweert hij zelfs, heeft hij letterlijk oog in oog met de duivel gestaan.

In 2016 werd 's avonds wakker en iets in hem zei dat hij een pannetje met olie op vuur moest zetten. "Hij zei dat tegen me. Je weet wel over wie ik het heb", zegt Rob met ijzige ogen. Na weer in bed te zijn gaan liggen, merkt hij uren later dat zijn keuken in brand staat door het pannetje met olie. In paniek pakt Rob het van het fornuis en verbrandt zijn handen.

"Op het moment dat ik die pan naar buiten wil brengen, zie ik tussen mij en de deur de satan staan. En ik raak met hem in gesprek." De figuur zegt tegen Rob dat hij voor hem komt, maar daar is de urban cowboy niet van gediend. "Mij? Ik moet je niet en je moet gewoon oprotten naar waar je vandaan komt!"

Na de aanvaring zakt Rob in elkaar, net nadat hij de hulpdiensten heeft weten te bellen. Hij wordt naar het ziekenhuis vervoerd en krijgt huidtransplantaties voor de brandwonden die hij heeft opgelopen op zijn handen. De duivel heeft Rob daarna nooit meer gezien, maar hij voelt hem naar eigen zeggen nog wel.

"In mijn lijf zit 'ie elke dag de boel op te stoken. Mensen zullen wel denken als ze dit horen, 'die meneer Van Delden is helemaal gek geworden'. Dat vind ik zelf ook als ik erover nadenk. Maar ik weet wat ik heb meegemaakt." Waarom Rob een bezoekje heeft gehad van deze entiteit is hem niet duidelijk. "Wist ik het maar. Sommige mensen zeggen dat ik misschien heb gehallucineerd, of dat mijn trauma's van vroeger dit veroorzaakt hebben. Ik weet het niet. Wist ik het maar."